Hallo allemaal! Ik mag in het kader van de autismeweek een blog schrijven voor “Maar je ziet er niets van” over mijn hulphond Hope en wat hij voor mij betekent. Ik ben Ilse, ik ben 21 jaar oud, woonachtig in het Noorden van Nederland en ben ontzettend veel met dieren bezig. Zo heb ik een eigen pony Donna van zeven, een Shih Tzu hondje genaamd Rico van ook zeven jaar oud en natuurlijk mijn hulphond Hope waar deze blog over gaat. Hij is van 29 maart 2020. Nog erg jong dus.
Hope is een psychosociale hulphond die mij helpt bij overprikkeling en angsten vanwege autisme.
Een grote steun
Hope is bij mij gekomen op het moment dat ik het leven totaal niet meer zag zitten. Sinds ik Hope heb, ben ik dan ook ontzettend veranderd en gegroeid. Dus ook niet voor niets de naam “Hope”. Want ik zag eigenlijk het leven waardeloos in… maar door Hope kreeg ik dus weer hoop! Vandaar ook zijn naam. Hij steunt mij bij mijn angsten en zo gaan we dus ook altijd samen de straat op. Alleen de straat op vond ik altijd heel erg eng… vooral in de avond zag je mij echt niet meer alleen buiten. Ook mijn hond Rico liet ik in de avond niet alleen uit.
Inmiddels kan ik ook in de avond over straat wanneer Hope bij mij is. Door hem voel ik mij veilig. Ook in winkels kwam ik niet alleen… dat er zoveel mensen waren vond ik maar niks en ik vond het ook gewoon eng. Het engste vond ik supermarkten, dit had altijd met mijn eetstoornis te maken. Maar ik hoef nu nooit meer alleen ergens heen. Het blijft voor mij spannend, naar winkels gaan, maar het gaat stukken beter dan eerst en ik ben erg blij dat ik dit stukje zelfstandigheid heb teruggekregen door mijn hulphond. Verder laat Hope mij weten wanneer ik overprikkeld ben. Hij gaat dan op mijn benen liggen en geeft dan aan mij aan dat ik even moet rusten.
Opleiding
De opleiding van Hope duurt in totaal twee jaar en we zijn nu bijna één jaar op weg. Hij doet al zoveel voor mij. Ik heb jarenlang overleefd maar het gaat steeds een stukje beter en ik word steeds een stukje zelfstandiger dankzij hem.
Ik ben blij met hem in mijn leven en noem hem dan ook mijn allerbeste vriend. Mensen zullen altijd oordelen en kunnen je altijd pijn doen. Dieren oordelen niet en dieren houden onvoorwaardelijk van je en zullen je nooit pijn doen. Dat vind ik zo fijn van dieren en daarom is Hope mijn beste vriend en mijn maatje. Samen kunnen we alles aan. En samen kunnen we de hoogste bergen beklimmen. Ik hoop nog veel verder met Hope te kunnen groeien maar ben al ontzettend blij met waar wij nu samen staan.
De blogs staan deze week in het teken van de autismeweek. Meer informatie is te vinden op de site van de Nederlandse Vereniging voor Autisme (NVA).
