Voor ik ophang, zegt ze:’ Je bent het waard’. Als ik mijn telefoon neerleg op tafel, vallen er stil tranen over mijn wangen. Ik hou niet van bellen, maar die nacht had ik geen keus. Er was wéér een nacht dat ik niet kon slapen en wetende dat er een week voor de boeg stond waarin ik klaar moest staan voor veel, wist ik dat ik moest slapen.
Zo belde ik die nacht de HAP. Nadat ik met deze vrouw aan de telefoon wat gepraat had, merkte ik dat ik me een stuk minder alleen in die nacht voelde. Nachten voelen vaak veel en zwaar, maar door met haar te bellen, haalde zij dat gevoel weg. Ze gaf aan, dat ik de volgende keer echt eerder had moeten bellen. Nu hadden we samen gekeken naar wat ik die nacht aan medicatie kon doen, wat betreft in dat wat ik in huis had. Maar ze gaf aan, dat ik ook had mogen bellen, om hen als luisterend oor te gebruiken.
De afgelopen tijd ben ik gestopt bij de GGZ organisatie waar ook een crisisdienst aan verbonden zit. Ik ben overgestapt naar een andere organisatie die werkt binnen kantoortijden. Het is ontzettend zoeken met elkaar hoe ik de avonden en weekenden doorkom. Ik mag deze organisatie mailen en appen maar dat voelt op het moment dat het echt nodig is, leeg wanneer er echt iets nodig is.
En die nacht, had ik hulp nodig. Hulp nodig om tot weer een nacht te kunnen slapen. En de woorden die ze me aan het einde meegaf, deden me op dat moment ontzettend veel. ‘Je bent het waard’. Ze werden door iemand gezegd, die me die nacht had doorgeholpen, iemand die ik niet ken, maar die voor mij op dat moment een belangrijke schakel was om even door te komen.
‘Jij bent het waard’.
1 Comment
Heel bijzonder en wat mooi dat er zo gereageerd werd bij de HAP. En natuurlijk had die vrouw gelijk;).