Flits. Voor even zijn de lichten uit en is de ruimte donker. Niet veel later verschijnt er op mijn camera het – voor mij – perfecte beeld. Een beeld waarin ik datgene wil laten zien, wat ik voel. De tijd op de kunstacademie was voor mij een tijd van presteren. Van perfectie en vooral gelijk het behalen van je einddoel.
Met het gemaakte werk stond ik dan op de werkschouw. De foto’s, tekeningen en teksten waren altijd eindwerk. Ik liet de weg naar het eindwerk niet zien, want simpelweg was deze er helemaal niet. Aan het eind van de werkschouw kreeg ik dan terug van docenten of ik het proces, de weg naar mijn eindwerk, ook kon laten zien. Maar doordat ik die niet gemaakt had, kon dat niet.
Hoe hard ik het ook probeerde, hoe vaak het me ook gevraagd is, het proces laten zien, lukte me niet. Alles in mij riep dat ik eindwerk moest leveren. Werk wat in magazines zou kunnen, tekeningen die op de werkelijkheid gingen lijken. Stukje bij beetje klapte ik dicht. Tekenen lukte niet meer en fotograferen gaf paniek.
Het presteren brak me letterlijk op. De opdrachten die we kregen, behaalde ik verre van omdat de weg ernaar toe niet te zien was en daardoor alle perfectie alleen maar verslechterde. Ik zat mezelf in de weg en besefte het totaal niet.
Steeds vaker komt het terug. Alles in me zoekt naar het einddoel. Met de opname die ik begonnen ben, voel ik van binnen dat ik wil weten wat ik bereikt kan hebben. Waar kan ik staan over negen maanden. Hoe zou mijn gevoel beter zijn.
De eerste dagen lieten me vooral beseffen dat je nooit maar dan ook nooit al kan weten hoe iets kan zijn van datgene wat over negen maanden is. Er gaat zoveel tijd overheen. Zoveel therapie wat je aangaat, gesprekken, verschillende groepsgenoten en vooral zoveel vallen en opstaan. Alles bij elkaar is de weg ernaar toe. Niet de perfecte route, niet als eerst een einddoel.
Dat einddoel komt wel. Uiteindelijk. Maar eerst maar eens, stap voor stap aangaan wat is. Het einddoel hoef je niet gelijk te behalen, daar is het proces naar het einddoel voor nodig.
1 Comment
Soms kan een weg ook heel waardevol zijn, maar dat zie je niet altijd als je nog onderweg bent. Vaak zie je dat pas als je je einddoel bereikt hebt. Ik gun je dat je dat kunt gaan zien.