De zwarte vlekken in mijn hoofd.

Depressie gaat vaak gepaard met de door mij genoemde ‘zwarte gedachten/vlekken’. Mijn blog gaat hierover. Het kan een mogelijke trigger zijn voor je als je hier ook last van hebt. Wees dan verstandig en lees deze blog niet !  

Soms zijn ze er dagelijks, soms gebeurt het een enkele keer ; de zwarte vlekken in mijn hoofd. Met mijn verpleegkundige heb ik een crisis plan geschreven voor zulke situaties. Mooi met kleurtjes ( je kent het misschien wel) in de groene fase zit ik nauwelijks, geel en oranje en dan vooral oranje zijn mijn dagelijkse kleuren. Maar soms wordt oranje rood en dan gaat het mis. 

Ik zit aan tafel, het is eerste kerstdag en we zijn bij mijn ouders. Naast mijn ouders en man zijn mijn dementerende oma’s er en mijn altijd hard pratende opa. Mijn man zit tegenover mij, mijn opa naast mij. Dit voelt al niet goed. Ik naast mijn opa die vaak zo hard praat. Dit is voor mij erg vermoeiend. Maar ik zit op deze plek wel naast de kachel en aan het einde van de tafel en dat vind ik fijn, dus blijf ik zitten. We eten, we praten, ik maak grapjes en iedereen lacht. Ik zit hier maar voor mijn gevoel zit ik hier niet. Dit is Ingenborgh met haar masker op. De ‘echte’ Ingenborgh zou het liefst van tafel gaan en in een hoekje gaan huilen. Jeetje waarom is dit zo intensief. Het is kerst dit zou leuk moeten zijn. Maar ik weet dat deze gedachten me niet gaan helpen. Ik zorg dat ik de avond zo goed mogelijk door kom. 

We zijn al even klaar met eten en hebben koffie op. Ik voel nu dat ik van de oranje fase waar ik de hele avond in zat over ga slaan naar rood. Mijn reactie ; naar huis en het liefst zo snel mogelijk. Gelukkig gaat mijn man direct mee en in de auto op weg naar huis kan ik enkel uit het raam staren. De zwarte gedachten overheersen in mijn hoofd. Ik had hier niet meer moeten zitten, mijn familie en vrienden kunnen mij makkelijk missen, misschien was hun kerst wel beter geweest zonder mij. De gedachten maken me gek en ik begin hoofdpijn te krijgen. Eenmaal thuis aangekomen drinken we nog wat en kijken nog even tv. Maar ik kijk niet echt, mijn hoofd zit vol zwarte vlekken en ik moet zorgen dat ik ‘veilig’ blijf. Zal ik noodmedicatie innemen? Nee, ik doe het niet ik moet dit zelf kunnen. Ik sukkel de avond door tot het tijd is om naar bed te gaan. Ik merk al aan mezelf dat ik mijn man probeer naar boven te krijgen voor dat ik ga. Dit is geen goed teken dat weet ik maar toch lukt het me. Ik vertel mezelf nog minstens 100x dat ik het niet moet doen maar toch beschadig ik mezelf. Direct na dat ik het gedaan heb klapt de spijt al in. ‘Je wil toch van je littekens af? Waarom doe je dit dan weer’! Het blijft een strijd in mijn hoofd maar de zwarte vlekken mogen niet winnen. Ik vecht terug en ook al staan zij nu misschien voor ik haal ze wel weer in.  

I’m going to beat you st*mme zwarte gedachten/vlekken !