In alle paniek belde ik op, om te zeggen dat ze niet meer hoefde te komen. Een reactie die ik de afgelopen tijd vaker appte of doorbelde. Ik moest en zou het wel alleen doen. Of niet. Maar dan hield het in dat er gewoon niets meer was. Een keiharde waarheid die er leefde in mijn hoofd. Ik hing de telefoon huilend op, pakte mijn spullen in en liet alles op dat moment voor wat het was.
Het was een gigantische storm in mijn binnenwereld. Wat nu waarheid was en leugen, wist ik niet meer. Het enige wat ik iedere keer weer hoopte, was dat het ieder moment zou stoppen. Maar ik wist gewoon echt niet meer hoe. De strijd deed pijn, en liet me alleen maar huilen. Tot opnieuw mijn telefoon ging. Haar woorden waren eigenlijk zo simpel en tegelijk zo moeilijk. ´Blijf de relatie aangaan.´ We kletsten er over na. Haar woorden waren doordringend genoeg om mee te nemen en te weten dat ik me niet moet af gaan zonderen.
Maar afzonderen, iets wat ik normaal helemaal niet snel doe, was hetgeen wat ik nu het liefste zou doen. Onder een stapel kleedjes, deur op slot, Vos dicht bij me en meer niet dan dat. Hoewel de enorme groep van lieve mensen om me heen, moest ik moeite doen om na te denken wie ik dan om me heen zou willen. En zo stond ineens de eerste week vol gepland. Vol met warme en liefdevolle mensen om me heen. Samen – niet alleen. Want alleen heb ik al zolang gedaan, dat hoeft nu niet meer.
Blijf de relatie aangaan. Niet alleen ik, maar ook jij. Het is zo makkelijk wanneer je je slecht voelt, uit contact te gaan en niemand meer te spreken. Maar juist dan, is het belangrijk om mensen om je heen om hulp te vragen. Juist dan is er ruimte nodig om samen sterk te staan. Je bent niet alleen.
TO DO: Maak een lijstje met mensen die jij zou kunnen inschakelen wanneer jij het moeilijk hebt en het liefst niemand ziet. Ga niet uit contact, maar ga samen jouw duistere wereld licht maken.

1 Comment
Zo’n lijstje is een goed idee. Ik zonder me heel snel af als het even wat minder gaat. Geen goed idee, maar dat lijkt dan wel zo…