Gastblog | Als afscheid nemen mijlen ver weg voelt #2

We deden een oproepje aan jou, als lezer om een gastblog te kunnen schrijven. Freedom heeft al eerder geschreven voor ons en zal vaker een gastblog voor ons schrijven. 

In februari kwam mijn blog “als afscheid nemen mijlen ver weg voelt” online. In de eerste blog nam ik jullie als lezer mee in iets wat voor mij heel diep en kwetsbaar voelde: het afscheid moeten nemen van iemand die heel veel voor je betekend heeft. In deze blog wil ik jullie meenemen in hoe ik het ervaren heb. Heb ik afscheid genomen? Of juist niet?

In mijn geval was het afscheid waar het om ging, het afscheid van mijn toenmalige therapeute. Ik wilde geen afscheid nemen omdat ik haar niet wilde verliezen. Niet in dit stukje proces waar ik nu doorheen ging en nog doorheen moest. Voor mezelf wilde ik de veiligheid en het vertrouwen behouden, omdat alles zo wankel voelde. Door het wankele gevoel was ik op zoek naar een vaste rots. In de jaren dat ze mij begeleidde was ze een enorm stabiele rots. En het verliezen daarvan voelde enorm pijnlijk.

Telkens weer stelde ik het afscheid nemen uit. Dat deed ik, omdat ik het idee had dat ik de laatste schakel die er nog tussen mijn toenmalige therapeut en mij zat dreigde kwijt te raken. Ik wilde die schakel niet verliezen. Ik wilde eraan vasthouden zodat ik het niet hoefde te verliezen. In feite speelde hier een heel groot stuk trauma mee: in de steek gelaten worden.

Door gesprekken met mijn huidige behandelaren kwam ik erachter dat de schakel er niet meer was. De schakel was eigenlijk al verdwenen vanaf het moment dat ik niet meer verder kon in behandeling bij haar. De inzichten die ik kreeg uit de gesprekken met mijn huidige behandelaren lieten veel indrukken achter. En ik besefte me uiteindelijk dat het hebben van een afscheidsmoment veel waardevoller was dan ervoor weglopen.

Ik legde een datum vast, iets wat ik heel moeilijk vond. Vervolgens kwam het virus: alles veranderde, al helemaal in de wereld van de GGZ. Alle afspraken gingen digitaal en ik had geen face-to-face contact meer.
Even zakte de moed mij in de schoenen. Digitaal afscheid moeten nemen stond niet echt boven aan mijn bucketlist. Dit afscheid zou niet makkelijk zijn en ik wilde het ook echt niet digitaal gaan doen.  Gelukkig kreeg ik de kans om in real life afscheid te moeten nemen. Weliswaar op 1.5 meter afstand en met het nodige aan regels, maar het was een afscheid.

Ik kijk terug op 6 jaren…
… waarin ik heel kwetsbaar heb durven zijn.
… met tranen en toch ook hele mooie momenten.
… vol met overwinningen.
… met busritjes waarbij de meeste chauffeurs dachten dat ze de Formule 1 reden.
… met steun, nabijheid, confrontatie, veiligheid en waar nodig het vleugje humor.
… met prachtige herinneringen, waaronder het klimbos, een bokssessie en een danssessie.
… waarin ik heb mogen leren wie ik ben en hoe de wereld naar je kan kijken.
… waarin ik steeds viel maar keihard weer opstond.
… met doorzettingsvermogen en kracht om dingen te bereiken.
… waarin ik leerde om op de golven mee te surfen.

Het afscheid was waardevol en krachtig en vooral ook heel bijzonder. Dit omdat ik tijdens het afscheidsmoment ook nog een hele mooie opdracht meekreeg. Over die opdracht ga ik misschien nog een blog schrijven. Voor nu koester ik hem vooral in mijn hart en probeer ik er vorm aan te geven.

Mijn reis gaat verder. Een reis met nieuwe reisleiders en een reis waarin ik steeds meer mag leren wie Freedom is en waar mijn talenten en krachten liggen. Het afscheid voelde lastig en het riep veel gevoelens op, maar het is goed geweest om het stukje af te sluiten en verder te kunnen met een nieuwe reis.

Hierboven benoemde ik het al even kort: leren om op de golven mee te surfen. Dat is vooral wat ik met dit afscheid geleerd heb. In plaats van de golf te ontwijken, surfte ik er op mee. En juist het mee surfen op mijn golf  heeft me gebracht tot waar ik nu ben.

Ik heb door dit afscheid mogen leren dat het oké is om verdriet te hebben. En dat juist de emoties die hierbij komen kijken je sterker maken. Ik ben dankbaar voor deze inzichten en kijk vol kracht uit naar de komende tijd.