We deden een oproepje aan jou, als lezer om een gastblog te kunnen schrijven. Deze keer kun je de blog lezen van Prim .
Zaterdagmiddag, het is een uur of 3. Lange haren in een staart, make-up op, brilloze gezicht. Glimlach van oor tot oor. Met een snelle stap loopt ze door de stad. Ze begroet wat bekenden en haast zich dan naar de volgende winkel.
Het klinkt als een redelijke normale zaterdagmiddag van een normaal meisje niet waar? De realiteit is dat ze zich haast omdat ze om 4 uur weer terug moet zijn op de gesloten psychiatrische afdeling waar ze al bijna 8 weken gedwongen verblijft.
Het is de eerste keer dat ze weer alleen op pad is. Ze moet zoveel doen in zo weinig tijd, want ze weet niet wanneer ze weer de kans krijgt om even naar buiten te kunnen. Als alles goed gaat misschien wel volgend weekend, maar niks is gegarandeerd.
Jullie hebben het misschien wel door, het meisje in het bovenstaande stukje ben ik. Vanaf de buitenkant lijk ik een heel normaal meisje en voor 95% van de mensen die ik ken ben ik dat ook. Gewoon een leuke, jonge dame die hard werkt aan een toekomst. Maar de andere 5% weet dat ik al jaren last heb van hevige depressies en heel hard moet werken om überhaupt een toekomst voor me te zien.
Ik zeg vaak tegen mijn ouders dat ik het moeilijk vind dat er zo’n taboe heerst op psychische problemen, dat er meer openheid zou moeten zijn. En dat vind ik ook echt, maar ik ben er zelf ook niet open over. Ik schaam me ervoor en zou het liefst willen dat niemand het weet. Want stiekem is dat zoveel makkelijker en veiliger. Maar dat wil ik wel graag veranderen. Nee, ik ga niet van de daken schreeuwen dat ik last heb van depressies, maar ik ga wel eerlijk zijn tegen wat mensen die ik wel vertrouw.
Ik heb gister aan een (inmiddels ex) collega verteld dat ik voorlopig niet meer terug kom omdat ik ben opgenomen i.v.m. depressie.
Ik ga het het doen met kleine stapjes, om zo langzaam van die 95% 90% te maken en dan misschien wel weer lager. Openheid begint bij jezelf. Een taboe kan pas worden opgeheven als de mensen die er mee te maken open over zijn. Voor nu vind ik het oké omdat vrolijke meisje met make-up en glimlach te zijn.
Lijkt het jou tof om ook een gastblog te schrijven? Je kunt mailen naar blog@maarjezieternietsvan.nl of via Instagram een berichtje sturen.
1 Comment
Het voordeel van openheid is dat steeds meer mensen ontdekken dat mensen met psychische klachten ook ‘gewone mensen’ zijn. Iemand met een gebroken been is ook een ‘gewoon mens’, alleen heeft die een gebroken been. En zo is het ook met mensen met psychische klachten. Mooi hoe je wat meer mensen in vertrouwen wilt gaan nemen.