Wij vroegen jou via Instagram om een gastblog te schrijven. Marika schreef haar herstelverhaal en wil deze graag met jou, ons delen. Er kunnen hier en daar een kleine trigger in zitten. Maar het gaat allemaal om het verhaal richting herstel, besef dat goed!
Een paar weken geleden heb ik mijn herstelverhaal verhaal mogen vertellen op het zelfregiecentrum in Deventer. Ik heb voor en na het verhaal een nummer laten horen wat voor mij veel betekenis heeft, ook met betrekking tot mijn herstel. Dit waren Twenty One Pilots – Car Radio en Arch Enemy – The Eagle Flies Alone. Zoek ook vooral de tekst op als je het leuk vindt 🙂
Dan volgt hieronder mijn verhaal en als je nog vragen hebt of ergens meer van wil weten, vraag gerust!
Herstelverhaal Marika
Ik kon vroeger terecht bij mijn opa en oma. De band met mijn oma is nog steeds goed, al wordt ze wel oud. Later kreeg ik een relatie en heb ik een paar jaar bij mijn schoonfamilie mogen inwonen. Hier heb ik mijn rijbewijs en opleiding gehaald. Ik kon aan het werk en had met mijn toenmalige vriend een huis gekocht. Toch was ik niet gelukkig en beëindigde ik de relatie. Ik moest weer terug bij mijn moeder en stiefvader in wonen, wat ik erg lastig vond vanwege de slechte band met mijn stiefvader. Een jaar later kreeg ik een appartement, lekker mijn eigen plekje en een vast contract. Een half jaar later kreeg ik een relatie en we gingen al snel samenwonen. Echter ging het toen snel slechter met mij. Ik liep vast op mijn werk, kreeg een flinke dissociatie en kwam terecht bij Dimence. Ik ging naar de acute deeltijd en heb uiteindelijk 2 jaar in de ziektewet gezeten. Wel deed ik vrijwilligerswerk, want ik vind het erg belangrijk om wat om handen te hebben en wat te betekenen voor de maatschappij. Toen ik daar een ‘fout’maakte, voelde ik mij zo schuldig en depri, dat ik suicide heb proberen te plegen. Daarna volgde 1 van de vele opnames en begon ik na een klein weekje de zin van het leven wel weer een beetje in te zien. Mijn toenmalige vriend had erg veel moeite met mijn poging. Hij begon steeds meer te drinken en was soms agressief, later ook naar mij. Toch ben ik niet iemand die snel opgeeft, dus ik bleef bij hem. Ik pakte mijn vrijwilligerswerk weer op. Dit keer bij de Ulebelt. Wat ik erg fijn vond om te doen. Lekker druk bezig zijn, zodat ik wat uit mijn hoofd kwam. Ook was er altijd wel een luisterend oor. Ik ben nog steeds bevriend met wat mensen van daar.
Ondertussen volgde ik bij Dimence verschillende therapieën, PMT en MBT. De MBT heb ik ruim 2 jaar gevolgd. Dit heeft gemaakt dat ik beter kan benoemen wat er bij mij speelt, maar ook bij de ander. Ik had nog veel last van dissociaties en ben er verschillende keren voor opgenomen geweest. Toch was dit nooit langer dan een week, in verband met mijn persoonlijkheidsstoornis en slechte coping. Op de Rielerenk loopt een ervaringsdeskundige, aan haar heb ik veel steun gehad. Weinig woorden en veel begrip. Mijn laatste opname was in augustus 2019. Ik had de relatie beëindigd en was er achter gekomen dat hij was vreemdgegaan. Dit triggerde mij enorm. Ik kon niet stoppen met huilen en was erg boos. Ik voelde dat ik ging dissociëren en heb zelf de crisisdienst gebeld. Ook heb ik een goede vriend gebeld die is gekomen. Hij is er altijd voor mij en veroordeeld mij niet. Ik werd opgenomen op de HIC, waar ik wel van schrok. Gelukkig mocht ik al snel naar de open afdeling.
Ik was ook weer begonnen met werken, maar de druk werd mij na ruim een half jaar teveel. Ik kwam weer in de ziektewet en voelde mij een flinke mislukkeling. Gelukkig wees mijn psycholoog mij op het ZRC.
Toch bleek na al die gebeurtenissen en de heftige relatie die ik achter de rug had, dat ik PTSS had. Ik heb EMDR gehad en dat heeft mij goed geholpen om beter om te gaan met de afgelopen gebeurtenissen.
Momenteel voel ik mij erg op mijn plek binnen het ZRC, waar ik deelneem aan verschillende activiteiten. Ik kan komen en gaan wanneer ik wil, heb sociale contacten en ervaar geen druk. Ook heb ik hier mijn huidige vriend mogen ontmoeten. Hij is erg lief voor mij!
Daarbij ben ik begonnen via het UWV aan een werk-fit traject. Dit doe ik samen met een re-integratiecoach. Zij gaat mij helpen ontdekken welk vrijwilligers of ‘gewoon’ werk ik leuk vind en geschikt is. Het zou mij erg leuk en interessant lijken om met mijn ervaring in de psychiatrie te werken, bijvoorbeeld als ervaringsdeskundige. Ik denk alleen dat dit nu nog te hoog gegrepen is, maar doelen moet je houden ☺
Lijkt het jou ook leuk om een blog te schrijven voor ons? Stuur je verhaal in naar blog@maarjezieternietsvan.nl en wie weet zie je jouw verhaal op onze website verschijnen.
