Het was in 2016 dat ik trots mijn handtekening kon zetten onder het papiertje ‘Medewerker maatschappelijke zorg: persoonlijk begeleider gehandicaptenzorg’. Ik heb daarna wat jaren gewerkt met soms heftige cliënten, maar ik vond de uitdaging heerlijk. Op een gegeven moment werd alles mij teveel, stortte ik volledig in op de werkvloer en heeft een collega mij naar huis gebracht.
Dat is ongeveer 4 jaar geleden en in die tijd heb ik verschillende trajecten doorlopen om weer aan het werk te kunnen. Toch ging dat niet, ook vanwege de therapieën die ik volgde en de dissociatie’s waar ik last van had. Ik heb hier overigens eerder mijn herstelverhaal gedeeld, mocht je daar meer over willen lezen.
Na 2 jaar liep mijn contract af, maar het leek ook wel iets beter te gaan. Ik had/heb een gedeeltelijke WIA-uitkering en ging ook weer gedeeltelijk aan het werk. Wat had ik er zin in!
Het was een functie als activiteitenbegeleider bij mensen met de ziekte van Huntington. Alleen was er veel onbekend op de afdeling en kwam er al snel veel druk op mijn schouders te liggen. Ik heb dit ongeveer een half jaar volgehouden en viel toen weer uit met dezelfde klachten. Wat een mislukkeling… Nu ook nog een gedeelte ziektewet uitkering en weer volledig thuis. Wat een nutteloos geval… Een beetje geld vangen en niks doen. Wel ga ik naar een zelfregiecentrum. Ik doe daar best veel activiteiten, zowel deelnemen als organiseren. Toch voel ik mij geen volledig lid van de samenleving en zie ik mijzelf als minderwaardig. Via het UWV heb ik een reïntegratiecoach. We zijn aan het kijken hoe ik mijn werkbelasting weer op kan bouwen. Ook ben ik sinds kort begonnen als taalmaatje. Ik help iemand uit het buitenland de Nederlandse taal te leren. Verder heb ik wat sollicitaties uitstaan voor een werkervaringsplek.
Het maakt mij best angstig. Ik wil niet onder mijn niveau werken, maar ik wil niet wéér aan mijn werk onderdoor gaan. Wat voor werk is dan wel passend en zou dit ooit betaald werk worden? Ik werkte altijd in de zorg, mijn hart ligt daar. Toch zijn er wel wat andere opties die mij aanspreken. Ik ben gek op dieren en kleding. Wellicht valt dat te combineren met het werken met mensen, of kan ik het zelf anders zien.
1 Comment
Heel erg moeilijk! Ik voel je wil om te werken, maar het lukt echt niet. Dan ben je dus geen ‘uitkeringstrekker’, maar iemand die die uitkering gewoon écht nodig heeft. En gelukkig is het in ons land dan goed geregeld.