God in mijn situatie #1

Een storm aan kinderen loopt de school leeg. Stuk voor stuk zochten we onze ouders. De een vond haar vader, de ander haar moeder. En hoe vaak ik de hoop ook had, bij mij was daar geen vader die me in veiligheid van school kwam halen. Vaak wandelde ik dan samen of soms alleen van school naar huis.

Regelmatig vond ik het ontzettend moeilijk om bovengenoemde situatie en zoveel andere, keer op keer te beleven. Ondanks dat ik niet alleen een aardse vader heb, heb ik ook een Vader in de Hemel. De vader die ik als vader voor op aarde zou moeten zien, was alles behalve mijn vader. Ik deed geen leuke dingen met hem. Ik was alleen maar bang voor hem. En er kwam zelfs een dag dat ik het voor elkaar kreeg, dat er via de rechter besloten werd, dat ik hem nooit hoefde te zien.  

Maar ondanks dat, geloofde ik wel in God. Ik groeide op, leerde God kennen als een warme Vader. Een Papa die er wél was, maar dan anders dan jouw vader die je gewoon aan kunt raken. Ik geef toe, dat het soms ontzettend vele kortsluiting in mijn hoofd opleverde. Dan maakte het me boos, dat ik niet beide vaders kon hebben.

Iedere zondag ging ik trouw naar de kerk. Ik voelde, ervaarde dan oprecht dat er meer was tussen hemel en aarde en bouwde daar dan mijn rotsvaste vertrouwen op. God – mijn Papa bestond. En ik kon alsnog een band met hem opbouwen.

Niet altijd vond ik het bouwen aan een relatie met God makkelijk. Ik kon Hem niet zien, het weten dat Hij er was, voelde soms veel te ver weg, maar altijd hield ik vast. Toch kwam er ook een moment dat ik niet meer vertrouwde dat God er was. Ik was zó ontzettend boos op alles wat ooit aangedaan was en dat reageerde ik af op God. Soms schreeuwde ik dan langs de snelweg alle rottige woorden die ik ook maar voor dat moment kon verzinnen. En hoe lelijk ik ook was, Hij liet niet los. Nooit.

Iedere dag dat ik mijn pijn meer bij Hem neerleg, hoe moeilijk ik dat ook vind, besef ik me dat ik de mooiste en beste Papa heb, die ik me kan wensen. Hij heeft ervoor gezorgd dat ik een bende van mensen om me heen heb, waardoor ik samen sterk mag staan. Hij zorgt ervoor dat, hoe duister het is en ik het niet meer zie, ik af en toe een lichtpuntje krijg van anderen om me heen.

Het is en blijft niet makkelijk. Want Hij heeft Zijn hand uitgestoken en ik mag keer op keer mijn hand opnieuw terug uitreiken naar Hem. Zolang we dat samen doen, kan ik de strijd en de heftige storm doorstaan.

De storm aan kinderen die een school uitlopen, blijf ik vaak nog moeilijk vinden. Ik denk dat dat iets is wat nooit zal slijten. Maar ik kan ‘m wel omdraaien naar het weten dat ik een Papa in de Hemel heb, die er voor mij is en op Zijn manier klaar kan staan.