God in mijn situatie #5

Deze blog bevat als onderwerp ‘de dood’ op diverse manieren. Denk goed na of je dit wilt en kunt lezen in jouw situatie.

Op verschillende manieren hang ik in de stoel op de SEH. Ruim vier uur zijn verstreken en nog weten we niet hoe het afloopt. Ik sta op, loop een rondje en merk dat alles in mijn lijf trilt. Ik voel me meegezogen in de wereld waar mensen moeten vechten voor hun leven. Stilletjes aan bekruipt mij een gevoel, wat ik heel veel gevoeld heb door de jaren heen. Maar hier, in alle stilte midden in de nacht op de SEH, is datzelfde gevoel intens.

Wanneer de klok 05:00u slaat, is ze buiten levensgevaar en mogen we van de SEH af.

Na een boel geregel en heen en weer gerijd, beland ik om 07:00u bij mij thuis op de bank. De nacht is voorbij en een stortvloed aan tranen overvallen me. Ik heb gehuild, gebeden en geprobeerd te slapen. Maar wetende dat ik dat niet voor elkaar zou krijgen, stapte ik op de afgesproken tijd op de fiets om naar een vriendinnetje in Utrecht te gaan.

Als ik het station bereik, krijg ik een telefoontje dat mijn opa is overleden. Diezelfde avond. En op dat moment, is het enige wat ik kan doen, op de stoep gaan zitten en huilen. Ik voel me machteloos, sprakeloos en tegelijk zou ik zo hard willen schreeuwen. Niet mijn opa. En opnieuw bekruipt mij datzelfde gevoel als die nacht. Datzelfde gevoel als wat ik iedere keer voel, wanneer er iemand overlijd of moet vechten om te blijven leven.

Dat gevoel wat ik steeds beschrijf, is een gevoel over de dood. Niet wetende wat er is. Misschien is het een gevoel van rust, alsof je slaapt wanneer je een goede nacht hebt. Maar tegelijk voelt de dood ongrijpbaar en leeg. Je kunt niemand ooit nog navragen hoe het is. Maar wetende dat ik in God geloof, en Hij ontzettend veel moois beloofd heeft, blijft het als een groot vraagteken rondcirkelen in mijn hoofd.

En met dat ik de dagen langzaam voorbij laat gaan, sla ik mijn Bijbel open. Hij valt open op Daniël 7. Een Bijbelboek waarin God Daniël laat zien in de toekomst. Heftige dingen die er gebeuren totdat God zelf verschijnt. Het laat me nadenken. En vervolgens blader ik verder door de Bijbel op zoek naar dat wat God ons heeft beloofd. Ik kom bij Openbaringen waar in Openbaringen 21 geschreven wordt over de stad met gouden straten. ‘Op 21: 18 En het bouwmateriaal van de muur was jaspis en de stad was zuiver goud, gelijk aan zuiver glas’. Het is de moeite waard om heel Openbaringen te lezen, om te weten wat God ons geeft wanneer we bij Hem zijn. Zoveel schoonheid gaat er schuil in de hemel.

Hoe onbegrijpelijk ik dit alles ook vind, het geeft me een gerust gevoel om te weten dat wanneer je dood bent, er zoveel moois op je te wachten is. Het neemt niet weg dat ik soms mijn cirkel vol vragen heb, of angst over de dood zal hebben. Maar ik mag houvast hebben in Hem en vertrouwen op dit alles. En dat is waar ik heel dankbaar voor ben.