Het moet. Maar ik kan niet.

Het moet. Ik moet. Anders komt het niet goed. Dan komt het mijn lijf niet ten goede. Maar moeten is een moeilijk woord. Want ik moest altijd en dat lukt nu niet meer. Ik schreef eerder in schreef ik in een blog dat ik een eetlijst kreeg. En dat, dat is iets, waar ik tot op de dag van vandaag níet aan kan wennen.

Het werkt tegen. Alles wat erop staat, lukt ineens niet meer. Ontbijten is een grotere uitdaging dan ooit tevoren terwijl dat enigszins nog lukte. Middageten? Nooit. En het avondeten dat schiet er helemaal bij in. Ik faal. Ik faal zo ontzettend hard. En het komt alleen maar omdat ik moet. Ik moet eten.

Die lijst, ik probeer er maar het beste van te maken. Mijn eigen weg in te vinden. Creatieve manieren te vinden in het maken van de dagen. Het eten op een leuke of gezellige manier te maken. Maar wat niet lukt, dat accepteer ik. Ik heb eens met met mezelf afgesproken, wanneer iets dat moet, niet lukt omdat het moet, ik mezelf niet meer in een spagaat ga leggen. Dan is het niet anders. Dan mist er als nog een keer voeding, maar dat is beter dan terugschieten in honderd herbelevingen, omdat ik moet.

Misschien is dat het relaxte wat ik mezelf heb meegegeven. Niet moeten omdat dat altijd moest. Niet meer in die spagaat willen liggen omdat er op een lijst staat wat ik moet eten. Dan is het niet anders. En regel ik het op een andere manier. Ik wil gezond worden, op een relaxte manier. Zonder moeten en in spagaten te liggen.