Met oordopjes in, zit ik in de wachtkamer. Met wat trillende handen zoek ik naar de app op mijn telefoon waarin ik een stapeltje mindfulness oefeningen heb staan. Heel even nog en dan begint mijn gesprek. Mijn lijf is vol spanning en het liefst zou ik snel terugkeren naar huis. Tranen vallen over mijn wangen. Ik hoopte voor even, dat een mindfulness oefening me rustig zou maken.
Als je me een jaar terug had gevraagd of ik een mindfulness oefening zou doen, zou ik je waarschijnlijk heel hard hebben uitgelachen. Het woord mindfulness alleen al, gaf me rillingen. Rustig worden deed ik naar mijn inziens door te sporten of creatief bezig te zijn. Maar stil op een matje liggen en meegenomen worden door datgene wat de persoon als oefening vertelt, daar kon ik niet rustig van worden.
Tijdens mijn opname in Leeuwarden was mindfulness voor mijn gevoel zo ongeveer de rode draad door mijn behandeling heen. De dagen begon je met mindfulness en je sloot ´m er ook weer mee af. In de rest van de dag zat ook meermaals voor therapie, en de behandelgesprekken een mindfulness oefening.
In het begin had ik ontzettend veel moeite om mij hier toe te zetten. Je ogen dicht hebben en verder niets om je heen kunnen controleren. Ik had ontzettend veel gedachten over mindfulness en het moest voor mijn gevoel perfect. Goed luisteren, niet afdwalen en vooral niet vergeten wat je hebt gehad aan de oefening. Maar hoe meer ik die gedachten had, hoe meer afkeer ik tegen mindfulness kreeg. Ik besloot iedere keer tegen mezelf te zeggen, dat het okay was, als ik afdwaalde of niet meer wist wat ik had gehad aan de oefening. Al gauw werd mindfulness voor mij een stukje rust en ontspanning zonder dat ik me helemaal mee liet slepen door alle negatieve gedachten.
Iedere ochtend en avond hadden we dan in Leeuwarden mindfulness met de hele groep. Iedereen moest tijdens de opname een keer de mindfulness verzorgen en al snel besloot ik dat ik mijn eigen mindfulness oefeningen schreef. Het schrijven eraan alleen al, vond ik heerlijk. En het toffe, ik heb nu een eigen papierenbundel met die geschreven oefeningen.
De oefeningen die wij deden tijdens de behandelgesprekken, hadden iedere keer een ander onderwerp. Dat vond ik heel fijn, want ieder moment is anders en je kunt zoveel hebben aan een oefening die past bij het moment. Wanneer ik mij bijvoorbeeld heel wankel voelde, deed ik de berg-oefening. Hierdoor kon je jezelf even terugvinden met alles wat krachtig in je kan zijn. Of een oefening met liefdevolle gevoelens of drangsurfen. Drangsurfen deed ik vaak wanneer mijn gedachten in m’n hoofd zo intens waren, dat ik ze wilden laten wegebben.
De opname in Leeuwarden ging voorbij. Ik heb ontzettend veel gehad aan mindfulness. Echt ging het niet elke keer als vanzelfsprekend, maar ik kreeg meer rust in mijn hoofd en lichaam. Iets wat ik nodig had. Soms kwam er een beetje angst in mijn lijf doordat ik wist dat ik naar huis zou gaan. Thuis mindfulness doen in mijn eentje, zou me vast niet lukken. En al snel kwamen alle monstergedachten terug in mijn hoofd. Tijdens de behandeling heb ik de mindfulness oefeningen op laten nemen en thuis besloot ik dat ik deze op mijn telefoon zette zodat ik ze áltijd bij me zou hebben.
In het begin kreeg ik thuis iedere keer weer monstergedachten dat het ontzettend zinloos was om mindfulness thuis op te pakken. Wat dacht ik wel niet, wanneer ik dit deed in mijn eentje. Ook kon ik de rust helemaal niet vinden om mindfulness te doen. En dat terwijl het juist zo fijn is om door mindfulness rust te krijgen.
Na een tijdje zonder mindfulness te doen, merkte ik dat ik het toch begon te missen. Mijn hoofd en lijf waren regelmatig onrustig en in sommige situaties lukte het me niet meer om helder te zijn. Ik koos er op dat moment voor om toch weer te starten met mindfulness. Gewoon iedere keer als mijn lijf signalen afgaf, de app op mijn telefoon met mijn eigen mindfulness oefeningen te openen.
En daar zat ik dan. Oordopjes in, midden in de wachtkamer terwijl er tranen over mijn wangen stroomden. Mijn lijf zo vol van spanning. Maar door op dat moment even bewust stil te staan met mindfulness, merkte ik dat langzaam aan mijn hoofd een stuk minder gespannen voelde. Het hielp, en dat is alles waar ik mindfulness zo fijn door vind!
Doe jij wel eens mindfulness? Zo ja, wat vind je een fijne app of oefening?
2 Comments
Mindfulness is aan mij echt niet besteed. Wel heel mooi om te lezen wat het jou brengt. En best herkenbaar dat de wachtkamer een stressvolle plaats is.
Heel mooi verwoord! Precies mijn ervaring: Ik was er van tevoren sceptisch over, mindfulness.
Naarmate ik meer oefeningen deed en zeker die in behandelsessies, begon ik er echt meerwaarde van in te zien en ze te gebruiken. Ook nu thuis.