Mamaandag | Het is niet goed

De afgelopen jaren waren een rollercoaster, vanaf het moment dat wij te horen kregen niet zomaar een kindje te kunnen krijgen, tot nu is er ontzettend veel gebeurd. Graag neem ik jullie mee in ons traject, met enorm veel hobbels en omwegen richting een kindje. Vanaf deze week ga ik regelmatig een blog schrijven voor ‘’maar je ziet er niets van’’. Op instagram schrijf ik al langer met mijn account ‘’eindeloos verlangen’’. Vandaag het eerste deel van ons verhaal.

“MAAR EEN SLECHTE START
WIL NIET ALTIJD ZEGGEN
DAT ALLES DAN
ALLES DAN METEEN OVER IS”

Het was mei 2016. Een aantal maanden probeerden mijn vriend en ik zwanger te worden, maar het was nog niet gelukt. Op zich niet raar, want hé, het kan tot een jaar duren en dat is volkomen normaal. Toch hadden wij beide zo’n voorgevoel. Een voorgevoel dat het bij ons toch wel eens erg lastig kon zijn.

Mijn vriend besloot toch eens naar de huisarts te stappen. Zijn teelballen waren namelijk op latere leeftijd pas ingedaald, dat zou van invloed kunnen zijn op de zaadkwaliteit. De huisarts liet een zaadonderzoek doen. Gewoon voor de zekerheid.

En zo ging ik in de ochtend, nadat vriendlief zijn werk had gedaan, met een gevuld potje in mijn bh richting het ziekenhuis. Een paar dagen later zou de huisarts bellen met de uitslag. In de tussentijd heb ik heel google ongeveer wel gehad. De kans dat een man onvruchtbaar is, is zo ontzettend klein. ‘’Zo erg zou het toch niet gesteld zijn? Dat we pas 3 maanden bezig zijn zegt ook niks toch? En het is toch alleen maar voor de zekerheid?’’ Zomaar wat vragen die toch wel door mijn hoofd spookte.

Woensdagochtend.. Vandaag zouden we de uitslag krijgen. Verder niet teveel bij stil gestaan. Ik was een dagje thuis, vriendlief naar zijn werk. Rond 14:00 ging de telefoon. Het was mijn vriend. Ik hoorde aan zijn stem dat hij erg geschrokken en verdrietig was. ‘’Het is niet goed, het is niet goed’’. Na wat vragen kwam het eruit, de dokter had verteld dat hij onvruchtbaar was. ‘’Zoek maar een donor’’ waren de letterlijke woorden.

Dat was het dan. Zoek het maar uit. Zoek maar een donor. Op dat moment stortte letterlijk mijn wereld in. Na was lastige jaren, eindelijk mijn diploma gehaald, een baan een huis en een hond. Maar, er mistte nog 1 ding, en dat zou er, volgens de huisarts, in ieder geval van ons samen niet komen. Zwart werd het in mijn hoofd. Alleen maar negatief, toekomst weg, klaar. Een aantal dagen later bleek wat dit werkelijk met me deed, hier zal ik volgende keer over schrijven.