Mamaandag | Mijn verhaal, onze miskraam

We deden een oproepje aan jou, als lezer om een gastblog voor de mamaandag rubriek te kunnen schrijven. Deze keer kun je de gastblog lezen van @journal_marianne ( Marianne Droogh)

Vol van blijdschap wisten mijn man en ik vrijwel direct dat we zwanger waren. Naast pijn in de borsten en extreme vermoeidheid voelde ik mij geweldig goed. Mijn vorige zwangerschap maakte ik door in bed omdat ik zo uitgeput was van het overgeven, dat al begon met week 6. Toen ik deze 6 weken passeerde was ik eerst een beetje bang voor opnieuw het hevige overgeven. Gelukkig bleef ik mij goed voelen en had ik echt zoiets ‘Ik kan mij geen betere zwangerschap  voorstellen’. Ik heb in de zevende week de verloskundige gebeld, mijn dag kon niet meer stuk want zij vertelde mij dat we al 9 weken zwanger waren! We zijn in verwachting van een zomerkindje, wat ik zo graag wilde. Mijn man kon de zwangerschap niet voor zich houden en deelde dit al met vrienden en familie, ook ik had enthousiast verteld op de peuterspeelzaal van ons dochtertje dat we in verwachting waren. De dag na het telefoontje (12 december) wilde de verloskundige mij al zien en zijn mijn man en ik met volle moed heen gegaan. We kregen kriebels van de zenuwen om ons tweede kindje te kunnen bewonderen.

Eenmaal op de bank viel onze toekomst en blijdschap compleet weg, de verloskundige zei dat het niet goed was en heeft ons doorverwezen naar het ziekenhuis. Op de echo was een leeg vruchtzakje te zien die tot 7 weken is doorgegroeid. Die dag kon ik alleen maar emotioneel zijn, ik voelde mij zwanger en mijn man en ik hadden zo’n mooi toekomst beeld gecreëerd wat ook weg viel. Onze blijdschap is verloren gegaan. We moesten een heel weekend nog in spanning zitten tot we eindelijk bij de gynaecoloog zekerheid kregen (16 december) want ik had nog steeds het kleine beetje hoop dat er een baby’tje zou groeien.

Daadwerkelijk een miskraam
Maandag kregen we opnieuw te horen dat we een miskraam hadden. Ik wilde alles zo snel mogelijk uit mijn lichaam en koos voor curettage maar dezelfde avond kwam het er vanzelf uit, schokkend hoeveel bloed ik had verloren.. Het leek wel een mini bevalling want vooraf kreeg ik enorme weeën gevoel. De volgende dag hadden we al een afspraak staan voor de anesthesist. Wij hadden hem op de hoogte gebracht dat de miskraam vanzelf op gang is gekomen, wel kregen we gewoon een intakegesprek voor het geval dat niet alles uit mijn lichaam was gegaan. We zijn door gelopen naar de gynaecoloog en gelukkig had hij nog een plekje vrij voor een echo. Het vruchtzakje was weg en de resten die aanwezig waren kon met medicijnen eruit gaan.

Cyclus is op gang gekomen
27 December hadden we de laatste afspraak staan voor controle, op de echo bleek dat alles uit mijn lichaam is gegaan. De arts vertelde dat we direct weer zwanger konden worden als wij dat wilden. Maar op 13 januari is mijn menstruatie weer begonnen, net geleden dus. Ik was teleurgesteld en dat ben ik nog steeds. Mijn cyclus is weer op gang gekomen, weer een tegenslag omdat wij een heel klein beetje hoopten op een nieuwe zwangerschap. Of het mentaal is of dat het door de menstruatie komt maar ik voel me ontzettend moe. Ik probeer tegen mezelf te zeggen dat een leeg vruchtzakje enkel een leeg vruchtzakje is waarin nog geen vruchtje heeft gegroeid maar deze rollercoaster breekt mij nu opnieuw omdat ik er over schrijf. Eerlijk gezegd voelt het fijn om dit te kunnen delen en is het schrijven hierover een stukje los laten. Het is zoals het is en we gaan kijken wat de toekomst ons brengt.

Lijkt het jou tof om ook een gastblog voor de Mamaandag of Papamaandag rubriek te schrijven? Je kunt mailen naar blog@maarjezieternietsvan.nl of via Instagram een berichtje sturen.