In elkaar gefrommeld zit ik op de bank. Tranen prikken in mijn ogen en het liefst laat ik niemand zien, dat ze er zijn. Tot mijn ambulant begeleidster aangeeft dat het okay is. Een storm aan woorden komen uit mijn mond. Negatief, rot en vooral met zoveel paniek. En dan besef ik opnieuw dat ik leven soms even ontzettend moeilijk vind.
Het doet pijn om veel momenten te leven terwijl andere mogelijkheden beter lijken. Maar ik gaf mezelf het recht, de kans om van mijn leven het beste te maken. Hoe zwaar het soms ook is. En die dagen dan laten zijn zoals ze zijn, vind ik moeilijk. Ik plan maar door en vul tot er echt geen moment meer is om te denken.
Terwijl ik alles eruit gooide bij mijn ambulant begeleidster, gaf ze me een mooie mantra. ‘Deze dag gaat voorbij.’ Misschien ontzettend simpel maar zo sprekend voor me. Want dagen die moeilijk zijn, gaan óók voorbij, net als dagen waar iets moois in zit.
Ik probeer dit nu maar vaak genoeg tegen mezelf te zeggen. Want een dag als deze, gaat voorbij. En morgen is er een nieuwe dag om alles opnieuw te proberen.
Misschien dat jij een mantra hebt voor jezelf, wat je kan herhalen wanneer het moeilijk is? Laat je ‘m me dan weten?
2 Comments
Mooi mantra wel. Ik probeer op slechte dagen altijd te zeggen dat ik me ooit weer beter ga voelen. Maar ja, die werkt niet zo goed, want wanneer is ooit?
Oef ja, dat is een goede. Ten eerste mogen ze er zijn (er tegen vechten werkt averechts en vreet energie)
Ik zeg dan tegen mezelf dat gevoelens tijdelijk zijn en ook weer wegebben. Misschien werkt dat?