OPNAME #2 | Ruimte voor jezelf

Met een kop koffie, een stapel tijdschriften en mijn macramé werkje, stap ik de woonkamer van de kliniek binnen. Even tijd voor mezelf maar wel met ruimte voor contact. Als een groepsgenoot de woonkamer binnenstapt, haal ik voor haar een bakje koffie en raken we op een waardevolle manier aan de praat. Ik laat mijn stapel tijdschriften en macramé werk dan op dat moment ook voor wat het is. 

Het onderwerp waar we over praten, is denk ik een onderwerp, waar iedereen wel wat aan kan hebben;

In de kliniek zit je, niet voor niets. Dat lijkt me duidelijk. Je komt daar omdat je je niet okay voelt en hulp nodig hebt – op welk gebied dan ook. Terwijl we aan het praten zijn, hebben we het over ruimte geven aan dingen die je meegemaakt hebt. Mag je wel ruimte geven daaraan? En is het okay dat je boos bent, of verdrietig bent en doe je daarmee niet iemand tekort die erbij betrokken is? 

De tegen persoon, kwets je die dan niet en ga je niet aan die persoon voorbij? Ik denk van niet. Zolang je het op een waardige en eerlijke manier doet; 

Hoe dan ook, merkte ik, dat wat er ook gebeurd is in je leven en hoe iemand er ook bij betrokken is. Positief of negatief, je altijd ruimte mag maken voor jezelf en je eigen zijn. Want uiteindelijk kom je pas verder met je herstel als je jezelf de waardigheid geeft om ruimte te geven aan dat wat geweest is. Dat waar je nu opnieuw doorheen moet.  

Vergeet in alles niet, dat je jezelf mag erkennen. Jij bent er, jouw zijn is er en jouw binnenwereld mag ruimte krijgen.