Papamaandag | Mendenijn

We deden een oproepje aan jou, als lezer om een gastblog voor de mamaandag/ papamaandag rubriek te kunnen schrijven. Deze keer kun je de gastblog lezen van @Misterdichter.

Schreeuwend komt ze me halen, alsof ze hard gevallen is. Ik schrik en kijk haar aan. Mendenijn! Gelukkig heb ik geen ondertiteling nodig. Ze wil een mandarijntje eten. “Prima schat”, zeg ik terwijl ik haar op til, zodat ze er zelf 1 kan pakken uit de fruitmand. Secuur zoekt ze de beste mandarijn uit en wil er een ‘bakkie’ bij, waar ze hem in kan doen. Papa pakt een bakje voor haar, maar uiteraard de verkeerde. Geel is vandaag niet de kleur, maar blauw. Gisteren was het nog roze. Ze kijkt me vervolgens aan met een blik van: ben je dom ofzo? Snap dat dan!

Ik begin de schil van de mandarijn te halen, maar zij pakt hem af en roept alsof haar leven ervan af hangt: “Nee ikke, ikke!!”. Met frisse tegenzin geef ik de manderijn af en ben bang voor de gevolgen. Voorzichtig haalt ze steeds een klein stukje schil er af totdat de woonkamer, gang en keuken allemaal met mooie stukjes bezaaid liggen. Daar gaat papa op z’n knietjes achteraan. Wat een avontuur.

Eindelijk kan ze dan gaan eten. Met volle overgave neemt ze een hap van het eerste stukje. Het sap van het stukje spuit eruit, zo op de mouw van haar trui. “Hoe niet, nat!” (“Ik hoef niet meer, ik ben nat”). Ik probeer haar nog haar trui aan te laten houden, maar die moeite is tevergeefs, want 1 druppel op de trui is al te veel. Lichtelijk pissig doe ik haar trui uit en zeg haar dat ik een schone pak. Terwijl ik de trui van boven pak, loopt zij naar de wc. Blijkt dat ze haar romper en luier opzij staat te houden en zo over haar eigen benen plast. “Papa, weer nat”. Hij is fijn. Mopperend stop ik in 1 keer de hele mandarijn in mijn mond. Zo simpel is het nog niet om een mandarijntje te eten.

Lijkt het jou tof om ook een gastblog voor de Mamaandag of Papamaandag rubriek te schrijven? Je kunt mailen naar blog@maarjezieternietsvan.nl of via Instagram een berichtje sturen.