Mamaandag | Van geen kans naar een kleine kans

Na het nieuws van de huisarts dat wij op zoek moesten naar een donor ging ik door op de automatische piloot. Een verwijsbrief naar de fertiliteitspolikliniek kregen we dan nog net wel. Na avonden lang zoeken op google, fora etc. stuitte ik op een TESE behandeling.

‘’De TESE-behandeling vindt plaats wanneer er geen zaadcellen in het sperma zijn aangetroffen. Bij deze operatie worden de balzak en teelbal geopend. Uit de teelbal wordt een biopt genomen. De analist onderzoekt het materiaal. Zijn er zaadcellen aanwezig, dan wordt het materiaal ingevroren.’’

Alle informatie hebben we gebundeld en meegenomen naar onze afspraak op de fertiliteitspoli. Eenmaal op de fertiliteitspoli werd niet mijn man, maar juist ik helemaal door de onderzoeksmolen gehaald. Enorm frustrerend wel. Gelukkig bleek alles goed, maar bij mijn man was er nog steeds geen zaad gevonden. Met een verwijzing op zak naar het ziekenhuis dat wel een TESE kon doen gingen we weer naar huis.

Ruim 3 maanden later was het intake gesprek in het nieuwe ziekenhuis, ruim 1,5 uur van huis. Weer werd ik helemaal door molen gehaald. Mijn man moest niets meer doen dan een potje ‘’zaad’’ inleveren.
Conclusie aan het eind van de dag was toch dat het bij mijn man lag. GOH. Dus op naar de Uroloog. Na wat kleine onderzoeken besloot zij dat een TESE inderdaad op zijn plek was. Wat papierwerk later en heel wat buisjes bloed afgenomen kon de datum gepland worden en zouden we eindelijk meer duidelijkheid krijgen over of de kans op een biologisch eigen kindje er was, of definitief van de baan.

Weer 3 maanden verder was de grote dag aangebroken. Ik heb er nachten van wakker gelegen, zo ontzettend spannend. In het ziekenhuis mocht ik mee naar de uitslaapkamer waar we afscheid namen. Na een uurtje werd ik gebeld dat het er op zat. Een TESE wordt gedaan onder plaatselijke verdoving dus al vrij snel mochten we naar huis. Rond 16:00 zou de verpleegkundige bellen.

Om 15:00 ging de telefoon al! Doodzenuwachtig namen we samen op. Er waren enkele (minder dan 10) zaadcellen gevonden. Dit betekent dat de behandeling kan worden ingepland, maar dat er mogelijk wel eicellen kunnen worden ingevroren ivm te weinig zaad. Super blij waren we, we hebben gewoon een kans!

Even later volgde de gesprekken over ICSI, waarin we verder de familiegeschiedenis uitdiepten en stuitten op mijn translocatie. Hierover volgende blog meer!