Wie is nu eigenlijk mijn beste vriend, jij of ik?

De laatste tijd denk ik veel na over vriendschappen. Want wie is er nu echt voor je als het even niet meer gaat. Als je in de put zit, als het gewoon echt niet meer gaat. Weet jij dan wie er naast je staat?

In groep 1 en 2 is iedereen je vriend. Nou ja zolang ze je blokjes of knikkers niet afpakken natuurlijk. Vriendschappen zijn makkelijk gelegd en houden nog niet zoveel in. Je leven is nog redelijk eenvoudig en zolang ze met je spelen is het al snel goed. Vanaf groep 4/5 begon dit voor mij te veranderen. Ik kwam er achter dat echt niet iedereen even leuk was. En dat sommige kinderen ook best wel eens niet lief tegen mij deden. Vanaf dat moment ben ik echte vriendschappen gaan creëren. Wat een mooie tijd was dat eigenlijk. Ik liep samen met mijn beste vriendin naar school, we aten samen en we speelde tot het donker werd. Allemaal nog redelijk eenvoudig en zonder teveel gedoe.

Als ik nu terug denk is dit eigenlijk redelijk snel daarna al veranderd. Andere kinderen begonnen mij te pesten en waar ik hoopte dat mijn beste vriendinnetje naast me zou blijven staan deed zij dit niet. Ik voelde me verdrietig maar ergens snapte ik het ook wel. Anders zou zij misschien ook wel gepest worden en dat gun ik haar niet. Ook op de middelbare school waren we nog dikke maatjes. Inmiddels hadden we een klein clubje vriendinnen waarmee we optrokken. Ook hier merkte ik dat vriendschap niet altijd is zoals ik dacht dat het was. Want ook hier stond bij het pesten, bij ruzies of wanneer het niet zo goed met me ging niemand naast me.

Ik heb vriendschap altijd hoog geplaatst. Zelf doe ik graag dingen voor mijn vrienden en ben ik er voor hen als het niet goed met hen gaat. Ook al weet ik dat je dit andersom niet altijd kunt verwachten doe ik dat ergens denk ik toch wel.   Hierdoor werd en wordt ik steeds opnieuw teleurgesteld en dat doet pijn. Vaak zocht ik de schuld bij mezelf. Misschien ben ik wel niet leuk genoeg en wil daarom niemand met me afspreken en laten ze me alleen zitten. Misschien doe ik niet genoeg voor ze of misschien vinden ze me wel gewoon niet lief. Steeds wanneer er iets opdeed kwamen deze vragen weer voorbij in mijn hoofd.

Voor mij is vriendschap geven en nemen. Iemand op je laten leunen als het even niet meer gaat. Proberen er voor iemand te zijn in goede maar zeker ook in slechte tijden. Leuke dingen samen doen. Stomme dingen niet alleen hoeven doen omdat het ook samen kan. Een luisterend oor zonder oordeel. Iemand die eerlijk en oprecht tegen je is. Een maatje die je altijd kunt bellen om te vertellen wat voor iets stoms je nu weer hebt gedaan of om te laten weten hoe trots je op hen bent.

In de afgelopen tijd ben ik er achter gekomen dat vriendschap niet voor iedereen hetzelfde betekend. Waar het voor mij een hoge waarde heeft betekend het voor iemand anders misschien wel niets. Ik ben er achter gekomen dat als het slecht gaat het niet vanzelf sprekend is dat er vrienden naast je staan die er voor je zijn. Maar dat je in plaats daarvan heel eenzaam kan zijn. Ik ben vriendschappen hierdoor ook anders gaan zien. Tuurlijk ik hecht er nog steeds veel waarde aan dat zal nooit veranderen. Maar ik heb op een harde manier geleerd dat ondanks dat jij er altijd voor een ander bent zij er niet altijd voor jou zullen zijn. En ja dat doet pijn. Maar als het erop aankomt heb je alleen jezelf en je naasten. Zo is het leven. Vrienden komen en vrienden gaan en de echte vrienden die zullen altijd naast je blijven staan.

Mijn groepje ‘echte vrienden’ is de afgelopen tijd een heel stuk kleiner geworden. Er is eigenlijk nog maar 1 iemand die ik echt een waardevolle vriendin kan noemen. En dat is helaas niet meer het beste vriendinnetje van de basisschool maar iemand die ik eigenlijk nog maar een paar jaar ken. Die er voor me is als het nodig is maar ook stil is als ik even niet meer kan. Iemand met wie ik kan huilen maar ook heel veel kan lachen. Zij sleept mij naar de sportschool als ik een slechte dag heb, stuurt me leuke plaatjes als het even niet zo goed gaat. Voor mij zijn dat echte vrienden. Ze hoeven niet perfect te zijn, als het maar echt is. En echte vrienden zijn vaak op 1 hand te tellen.

Hard times will always reveal true friends.