Dat we het bij Maarjezieternietsvan belangrijk vinden om aandacht te besteden aan zelfzorg, is je vast niet ontgaan. We proberen iedere zondag een zelfzorg-op-zondag-blog te publiceren. In deze blog blikken mensen van ons team terug op afgelopen week: op welke manier hebben ze bewust of onbewust goed voor zichzelf gezorgd?
Volledig in lijn met het druilerige weer van de afgelopen tijd, zijn die blogs momenteel gevuld met dekentjes, warme drankjes en kaarsjes die branden. Heerlijke zelfzorg als je het mij vraagt.
Echter, zelfzorg kan ook heel anders. Het hoeft niet te gaan over maskertjes, make-up en de liters thee die naar binnen worden gewerkt. Vanochtend is de zelfzorg-op-zondag van deze week al online gekomen. Die blog past ontzettend bij de thema’s die ik al eerder noemde. Maar zelfzorg kan ook anders. Zelfcompassie, structuur aanbrengen in een dag of de lat een stuk lager leggen. Tijd besteden aan geloof -op welke manier dan ook- of stilstaan bij hoe je je voelt zijn ook voorbeelden van zelfzorg.
Afgelopen week hadden Ingenborgh en Myrthe allebei een mooi voorbeeld dat in lijn ligt hiermee. We willen die graag met je delen, om hopelijk een stukje inspiratie te kunnen geven.
Zelfzorgmoment van Ingenborgh
Een gebroken vetpercentage meter. Twee jaar geleden zou dat beeld mij keihard hebben laten huilen.
Op zolder in een doos vond ik dit ding terug. “Zonde om weg te gooien” dacht ik en ik wilde hem beneden neerleggen om hem in de toekomst eens te gaan gebruiken. Zo eigenwijs als dat ik ben, probeerde ik hem nu al.
Door mijn depressie ben ik best veel ben aangekomen, waardoor ik op dit moment geen weegschaal of vetpercentage meters gebruik. Toch was ik nieuwsgierig en wilde ik het even meten. Met als resultaat; geen antwoord op wat mijn percentage nu is maar een kapotte meter. Twee jaar geleden zou ik nu heel onrealistisch zijn geweest en boos worden op mezelf omdat dat ding vast was gebroken omdat ik gewoon te dik ben. Nu weet ik beter. Dit ding heeft twee jaar lang op zolder gelegen en is niet gebruikt. Ik ga er dan nu ook maar vanuit dat het plastic/kunststof gewoon broos was en hij daarom brak. Een mooie verandering in mijn gedachte gang dus!
Daarnaast attendeerde deze gebroken meter mij er weer even op dat ik dit niet meer zou doen! Als er weer wat meer structuur is vanaf komende week, zal het eten ook vast beter gaan en kom ik hopelijk met de tijd weer op een fijn en gezond gewicht.
Zelfzorgmoment van Myrthe
Momenteel ben ik bezig met een intensieve behandeling in de GGZ. Ik ben opgenomen in een kliniek aan de andere kant van het land en aan het einde van de week ben ik ontzettend moe. Drie weken geleden kwam er, geheel onverwachts, iets heel tofs op mijn pad: een nieuwe woonruimte. Ik woon nu in een studentenhuis waar ik alles moet delen, maar dat ben ik na vijf jaar wel zat. Al langere tijd zoek ik naar een plekje voor mezelf, maar ik vond niets. Met mijn opname in het vooruitzicht legde ik die zoektocht stil.
En toen was daar ineens een hele toffe mogelijkheid. Ik heb, in overleg met het behandelteam, besloten om dit met beide handen aan te grijpen. De huur van mijn huidige kamer heb ik opgezegd en over een week is het zover: verhuizen!
Je kunt je vast voorstellen dat het niet ideaal is om tijdens een behandelopname te verhuizen. Uit de grond van mijn hart kan ik zeggen dat het allesbehalve ideaal is. Zonder dat ik het door had, bracht deze niet-ideale situatie me ook iets heel moois: ik moest de lat lager leggen en dingen in stappen doen. Niet met de zevenmijlslaarzen alles alleen doen en binnen een week verhuizen. Gewoon doorgaan, extreem hoge eisen en veel strengheid naar mezelf waren synoniem voor hoe ik in het leven stond (en soms nog steeds sta). Ik wist wel dat ik dit niet fijn vond, maar ik wist ook niet hoe het anders moest en of ik dat wel durfde.
Inmiddels leer ik langzaam hoe het ook kan. Ik heb een vriendin gevraagd om de sleutel van mijn nieuwe plekje op te halen, omdat ik alleen in de weekenden thuis ben en het kantoor dan niet open is. Ik vond het heel spannend om dit te vragen, bang dat ik haar teveel zou belasten -ze vond het uiteraard helemaal oké om te doen. Mijn verhuizing heb ik ook in stukjes moeten hakken: een weekend inpakken, een weekend verven en een weekend verhuizen.
Dit weekend was verven aan de beurt. Het nadeel van twee keer zo groot gaan wonen, is dat er ook veel geverfd moet worden. Ik had geen idee hoe ik dat in een weekend zou redden. Halverwege afgelopen week kwam ik op een idee: een aantal specifieke muren schilderen, omdat daar een bed en boekenkast voor komen te staan. Mijn tafel, die tegen een andere muur komt, kan ik prima na mijn opname opzij schuiven om dan die muur alsnog te verven. Dat geldt voor meer muren. En eerlijk? Dit gaf me zoveel rust. Ik had nog geen centimeter geverfd, maar ineens leek het weer overzichtelijk. Het is nog steeds veel en druk en vermoeiend, maar nu de lat iets naar beneden mag, voelt het iets minder onmogelijk. En daar ben ik mezelf ook dankbaar voor: dat ik mezelf dit toesta.
Goed genoeg is ook goed
