De impact van Moederdag na miskramen

Moederdag. Altijd pijnlijk vind ik… Gistermorgen drongen de tranen zich weer op en schreef ik het van me af. Voor de eerste keer… Ik ben nooit moeder geworden en toch misschien een beetje wel… In mijn hart in ieder geval wel. Na twee miskramen is Moederdag een extra confronterende dag.

Even in mijn buik, voor altijd in mijn hart

Hier was ik in blijde verwachting van jullie, vrij kort na elkaar. Nog heel pril en amper twee centimeter groot. We hadden zelfs al over namen nagedacht. Fleur vonden we mooi als je, net als je stiefzussen, een meisje zou worden en Floris als je een jongetje zou zijn. Het mocht niet zo zijn…
Deze tastbare herinneringen zijn mooi en pijnlijk tegelijk. Jullie zijn niet hier op deze wereld, maar voor mij bestaan jullie.
Jullie zaten beide maar heel kort in mijn buik, maar voor altijd in mijn hart waar jullie naast gemis en verdriet ook vreugde en liefde brengen. Meer dan jullie ooit kunnen beseffen.

Moederdag na twee miskramen

Moederdag is voor mij een extra confronterende dag. Een dag waarop ik moeilijker even weg kan kijken, me nog bewuster besef hoe mooi het moederschap had kunnen zijn en hoe jullie ons leven verrijkt hadden.

De impact van miskramen

De gynaecoloog deed er luchtig over. Het was de tweede keer in korte tijd. Miskramen komen veel voor, zei hij. Niets om je zorgen over te maken. Alsof het niets was. En weer door…
Maar ik was gebroken… Je was een levend mini mensje van negen weken. Ik heb je hartje horen kloppen. Net als bij je andere mini broer of zus bij zeven weken.
Met negen weken zijn je organen volledig aangelegd en ben je zo groot als een framboos. Niets? Je was alles… voor ons.

Daarna mocht het niet meer zo zijn.

Ik mis jullie nog steeds elke dag. Forever in my heart. ❤️

Taboe op miskramen en fertiliteitsproblemen

𝘞𝘢𝘢𝘳𝘰𝘮 𝘥𝘦𝘦𝘭 𝘪𝘬 𝘥𝘪𝘵? 𝘖𝘮𝘥𝘢𝘵 𝘦𝘳 𝘦𝘦𝘯 𝘵𝘢𝘣𝘰𝘦 𝘳𝘶𝘴𝘵 𝘰𝘱 𝘮𝘪𝘴𝘬𝘳𝘢𝘮𝘦𝘯 𝘦𝘯 𝘧𝘦𝘳𝘵𝘪𝘭𝘪𝘵𝘦𝘪𝘵𝘴𝘱𝘳𝘰𝘣𝘭𝘦𝘮𝘦𝘯. 𝘔𝘦𝘯𝘴𝘦𝘯 𝘱𝘳𝘢𝘵𝘦𝘯 𝘦𝘳 𝘭i𝘦𝘷𝘦𝘳 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘰𝘷𝘦𝘳. 𝘋𝘢𝘵 𝘩𝘦𝘣 𝘪𝘬 𝘰𝘰𝘬 𝘫𝘢𝘳𝘦𝘯𝘭𝘢𝘯𝘨 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘨𝘦𝘥𝘢𝘢𝘯. 𝘌𝘦𝘯 𝘦𝘯𝘰𝘳𝘮 𝘦𝘦𝘯𝘻𝘢𝘢𝘮 𝘷𝘦𝘳𝘥𝘳𝘪𝘦𝘵.
𝘐𝘬 𝘷𝘰𝘯𝘥 𝘩𝘦𝘵 𝘻𝘦𝘭𝘧 𝘰𝘰𝘬 𝘮𝘰𝘦𝘪𝘭𝘪𝘫𝘬 𝘰𝘮 𝘦𝘳𝘰𝘷𝘦𝘳 𝘵𝘦 𝘱𝘳𝘢𝘵𝘦𝘯. 𝘋𝘢𝘢𝘳𝘰𝘮 𝘬𝘰𝘰𝘴 𝘪𝘬 𝘷𝘢𝘢𝘬 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘴𝘵𝘪𝘭𝘵𝘦.

𝘞𝘢𝘢𝘳𝘰𝘮 𝘴𝘵𝘰𝘱𝘱𝘦𝘯 𝘸𝘦 𝘥𝘪𝘵 𝘥𝘦 𝘥𝘰𝘰𝘧𝘱𝘰𝘵 𝘪𝘯? 𝘏𝘦𝘵 𝘪𝘴 𝘨𝘦𝘦𝘯 𝘴𝘤𝘩𝘢𝘯𝘥𝘦, 𝘩𝘦𝘵 𝘩𝘰𝘰𝘳𝘵 𝘣𝘪𝘫 𝘩𝘦𝘵 𝘭𝘦𝘷𝘦𝘯. 𝘋𝘰𝘦𝘯 𝘢𝘭𝘴𝘰𝘧 𝘩𝘦𝘵 𝘦𝘳 𝘯𝘪e𝘵 𝘪𝘴, 𝘥𝘰𝘦𝘵 𝘰𝘯𝘳𝘦𝘤𝘩𝘵 𝘢𝘢𝘯 𝘩𝘰𝘦 𝘩𝘦𝘵 𝘰𝘰𝘪𝘵 𝘸𝘢𝘴. 𝘈𝘭𝘴𝘰𝘧 𝘫𝘶𝘭𝘭𝘪𝘦 𝘯𝘰𝘰𝘪𝘵 𝘣𝘦𝘴𝘵𝘰𝘯𝘥𝘦𝘯… 𝘈𝘭𝘴𝘰𝘧 𝘩𝘦𝘵 𝘯𝘰𝘰𝘪𝘵 𝘨𝘦𝘣𝘦𝘶𝘳𝘥 𝘪𝘴. 𝘋𝘢𝘵 𝘸𝘪𝘭 𝘪𝘬 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘮𝘦𝘦𝘳. 𝘞𝘢𝘯𝘵 𝘫𝘶𝘭𝘭𝘪𝘦 𝘣𝘦𝘴𝘵𝘢𝘢𝘯, 𝘪𝘯 𝘮𝘪𝘫𝘯 𝘩𝘢𝘳𝘵. 𝘋𝘢𝘢𝘳𝘰𝘮 𝘥𝘦𝘻𝘦 𝘰𝘱𝘦𝘯𝘩𝘦𝘪𝘥.

Tastbare herinneringen

𝗢𝗻𝘇𝗲 𝐭𝐚𝐬𝐭𝐛𝐚𝐫𝐞 𝗵𝗲𝗿𝗶𝗻𝗻𝗲𝗿𝗶𝗻𝗴𝗲𝗻 𝗮𝗮𝗻 𝘁𝘄𝗲𝗲 𝗹𝗲𝘃𝗲𝗻𝗱𝗲 𝗺𝗶𝗻𝗶 𝗺𝗲𝗻𝘀𝗷𝗲𝘀 𝗶𝗻 𝗺𝗶𝗷𝗻 𝗯𝘂𝗶𝗸… 𝗼𝗽 𝘄𝗲𝗴 𝗼𝗺 𝗲𝗲𝗻 𝗯𝗿𝗼𝗲𝗿𝘁𝗷𝗲 𝗼𝗳 𝘇𝘂𝘀𝗷𝗲 𝘁𝗲 𝘄𝗼𝗿𝗱𝗲𝗻 𝘃𝗮𝗻 twee 𝗺𝗼𝗼𝗶𝗲 𝘀𝘁𝗶𝗲𝗳𝘇𝘂𝘀𝘀𝗲𝗻 (𝗱𝗶𝗲 𝘁𝗼𝗲𝗻 𝟭𝟭 𝗲𝗻 𝟳 𝘄𝗮𝗿𝗲𝗻). 𝗢𝗼𝗸 𝗮𝗹 𝘄𝗮𝘀 𝗵𝗲𝘁 𝗻𝗼𝗴 𝘇𝗼 𝗽𝗿𝗶𝗹. 𝗝𝘂𝗹𝗹𝗶𝗲 𝘄a𝗿𝗲𝗻 𝗲𝗿… 𝐇𝐞𝐞𝐥 𝐞𝐯𝐞𝐧 𝐳𝐢𝐜𝐡𝐭𝐛𝐚𝐚𝐫 𝐞𝐧 𝐧𝐮 𝐨𝐧𝐳𝐢𝐜𝐡𝐭𝐛𝐚𝐚𝐫 𝐢𝐧 𝐨𝐧𝐬 𝐡𝐚𝐫𝐭.

𝐃𝐢𝐤𝐤𝐞 𝐤𝐧𝐮𝐟𝐟𝐞𝐥 𝐯𝐚𝐧 𝐣𝐞 𝐩𝐚𝐩𝐚 𝐞𝐧 𝐦𝐚𝐦𝐚 ❤️