In het verleden heb ik geschreven over ons fertiliteitstraject. Na vier ICSI pogingen in Nederland en Duitsland ben ik zwanger mogen worden van een tweeling. Na een hele goede zwangerschap van 37 weken ben ik bevallen. Vandaag vertel ik jullie over de geboorte van onze tweeling.
De inleiding – De start van de geboorte van onze tweeling
Een inleiding van een diamnotische tweeling (een tweeling met twee placenta’s, twee vruchtzakken) gebeurt normaliter tussen 37 en 38 weken. De zwangerschap kende geen complicaties, maar was zeker op het einde pittig. Mijn buik was enorm en ik kon me nauwelijks nog verplaatsen. De laatste weken bestonden uit weinig slaap en heel veel Netflix, dus ik stond te springen om me op donderdag 14 oktober te melden voor een inleiding. Ik was toen 36.6 weken zwanger en ze zouden een ballonnetje plaatsen. Het plan was om op 15 oktober op precies 37.0 dan te gaan bevallen.
Toch geen inleiding en weer naar huis
Om 14:00 meldden we ons op de verloskamers en werd ik aan de CTG gelegd. Vanwege drukte kwam om 17:00 de gynaecoloog pas om het ballonnetje te plaatsen. Alles werd klaargelegd en de gynaecoloog voelde naar de stand van mijn baarmoeder. Al vrij snel zei ze; “het hoeft niet meer!” Ik wist niet wat ik hoorde, want een week eerder zat alles nog pot dicht. “drie centimeter ontsluiting, we kunnen uw vliezen zo breken!” Super fijn natuurlijk. Het gevoel dat mijn lichaam er toch echt wel klaar voor was en een stuk minder poespas. Ik kreeg de keuze om in het ziekenhuis te blijven of om voor één nachtje nog naar huis te gaan. Ik koos ervoor om naar huis te gaan. Heel vreemd om weer met lege Maxi-Cosi’s thuis te komen.
Weeën door middel van weeënopwekkers
De volgende ochtend, vrijdag 15 oktober, meldden we ons opnieuw bij de verloskamers. Ik kreeg een CTG en dit keer kwam de gynaecoloog heel snel. Ze voelde opnieuw naar de ontsluiting en die was nu vier centimeter. Een fijn begin! De vliezen werden gebroken en het infuus werd geprikt. De natuurlijke weeën bleven uit, dus na een uurtje werden de opwekkers gestart. Omdat mijn vorige bevalling vrij snel verliep, werd er afgesproken dat ik een ruggenprik zou krijgen bij de eerste weeën. Dit in verband met de ligging van baby twee. Zij lag dwars en moest mogelijk na de geboorte van baby één gedraaid worden om een natuurlijke bevalling mogelijk te maken. Het duurde even voor er weeën kwamen, maar rond 14:00 begon ik wat te voelen en werd de ruggenprik gezet, dit viel heel erg mee. Ik had me er wel erg druk om gemaakt en door die stress vielen de weeën weg. Terug op de kamer duurde het dan ook weer even voor de weeën weer terug kwamen. Na een paar verhogingen van de opwekkers kwamen ze rond 16:00 terug. Ondanks de ruggenprik, voelde ik ze wel heel goed en werd het steeds heftiger. Rond 17:30 kreeg ik persdrang. Heel gek, want om 16:00 had ik nog maar vijf centimeter ontsluiting. De gynaecoloog kwam kijken en ik had toch echt volledige ontsluiting.
Geboorte van een tweeling – Bevallen in een kamer vol artsen en verpleegkundigen
Het team werd opgetrommeld en bij een tweelingbevalling zijn dat nogal wat mensen. Er kwamen een aantal verpleegkundigen, twee gynaecologen en twee kinderartsen. Daarbij werd er een OK-team klaargezet voor het geval dat er na de geboorte van baby één met spoed een keizersnede nodig zou zijn voor baby twee. Om 17:50 begon net persen. Ik vond het even lastig mezelf te focussen met zoveel mensen op de kamer. Uiteindelijk is het gordijntje gesloten, zodat de kinderartsen in ieder geval uit het zicht stonden.
De geboorte van een tweeling – Onze zoon
Het was onwijs pittig, maar het ging snel en voorspoedig. Na 23 minuten persen, om 18:13 werd ons eerste wonder geboren. Een gezond mannetje van 3285 gram. Hij huilde meteen en mocht bij mij op de borst liggen. Wat voelden wij ons intens gelukkig.
De geboorte van een tweeling – Onze dochter
Daarna gebeurde er veel. Er werd een echo gemaakt en geduwd en getrokken aan mijn buik. De weeënopwekkers werden vol opengezet, maar het ging allemaal langs me heen. Ik was alleen maar aan het genieten van ons mannetje. Na nog geen tien minuten werd me gevraagd om me klaar te maken voor de geboorte van baby twee. Vooraf was besproken dat het beter was om haar zo snel mogelijk ook geboren te laten worden om complicaties te voorkomen. Onze kleine man ging op de borst van mijn man liggen. Zonder weeën moest ik persen, waardoor mijn vliezen braken. Het was nogal een ontploffing, dus alles werd nat. De gynaecoloog sprong echt achteruit! Door het breken van de vliezen en de druk van de arts op mijn buik, draaide baby twee met haar hoofd het geboortekanaal in. Super fijn! Geen verdere interventies nodig. Vrij snel daarna, na twee persweeën, werd ook ons meisje geboren om 18:25. Een prachtig gezond meisje van 3120 gram. Ook zij huilde direct, waardoor de kinderartsen weer konden vertrekken. Ons mannetje werd bij mij gelegd en met twee baby’s konden we rustig bij komen. Ons grote geluk. Zo dankbaar.
Het gedichtje op ons geboortekaartje:
Vertrouwen en liefde
Het heeft jullie bij ons gebracht
Twintig vingers en twintig tenen
Zoveel meer dan ooit verwacht
Wil je meer informatie lezen over tweelingbevallingen? Klik dan hier of vraag je gynaecoloog of verloskundige voor meer informatie.
