IVF | Het gaat beginnen!

Sinds mijn laatste blog is er veel veranderd. De gesprekken met de psycholoog doen mij veel goed. En dat de Zoladex-medicatie die je kunstmatig in de overgang brengt uit mijn lichaam is, zorgt ook voor een enorme verandering. Ik heb mijn vechtlust weer terug en het gevoel dat ik de wereld weer aan kan. En niet geheel onbelangrijk…ik voel dat ik het fertiliteitstraject weer aan kan.

Waar ik een paar maand geleden mijn hele kinderwens op wilde geven, durf ik stiekem zelfs voorzichtig weer te dromen van twee kindjes. Iets wat ik altijd graag wilde, maar door alle tegenslagen, verdriet en onzekerheid had ik mijn hele toekomstbeeld aangepast.

Door de gesprekken met de psycholoog  ben ik erachter gekomen dat alles wat er de afgelopen jaren op mijn pad is gekomen, mijn emmer behoorlijk aan het overlopen was. Elk klein beetje spanning zorgde ervoor dat ik wilde vluchten. En als iets spanning veroorzaakt is dat wel een onvervulde kinderwens. Niet alleen bij mijzelf, maar ook in de relatie. Ik kon een heftig traject, waarbij ik veel angsten moet overwinnen gewoon niet meer aan. Eerst moest die emmer weer rustig aan wat leger worden en daar heb ik hard aan gewerkt en werk ik nog steeds aan. Waar ik mij eerst vaak wegcijferde en mij pas op de tiende plek zette, probeer ik mij nu op de eerste plek te zetten. Ik vind het moeilijk, want het gaat tegen mijn natuur in, maar ik weet dat het voor mij beter is. Met heel wat drempels, tranen en twijfels, gaat het me inmiddels steeds beter af om keuzes te maken die ook goed voor mij zijn en niet alleen goed voor de ander. En dat heeft ook uitwerking op hoe ik mij voel en hoe snel ik mij herpak na een stresssituatie.  

En dus hebben we tijdens het laatste gesprek met de gynaecoloog besproken er weer voor te gaan en wel voor IVF. We slaan IUI toch over… ik hoef niet meer te vluchten voor mijn angsten, voor de spanning en de stress. Ik weet dat ik het aankan en dat ik er niet alleen voor sta. Daarnaast hebben we de meeste kans op een geslaagde zwangerschap met IVF. Ik heb nog veel pijn van de endometriose en de pil lijkt mij niet echt te helpen. Nog een reden waarom ik hoop op een snelle geslaagde zwangerschap, zodat ik snel met mijn arts op zoek kan naar de juiste behandelmethode.

En toen ging het ineens heel snel. De gynaecoloog gaf wel aan zo snel mogelijk, maar dat zo snel mogelijk binnen een maand was hadden we niet verwacht. We schrokken er zo van, dat ze even dacht dat we dat niet wilden. Maar na de eerste schok waren we direct ontzettend enthousiast. En na de verplichte voorlichting die we afgelopen week hebben gehad, begon het al helemaal te kriebelen in mijn buik. Voor het eerst sinds lange tijd heb ik er weer vertrouwen in dat onze grootste wens uit gaat komen. En dat zorgt er zelfs voor dat ondanks mijn naaldenfobie, ik zelfs zin heb om te leren spuiten. En dat is maar goed ook, want zoals de titel van deze blog al aangeeft…HET GAAT BEGINNEN! Maar dan ook echt beginnen! Aankomende donderdag ga ik al leren spuiten en dan begint zondag het echte werk…to be continued!