”Als het maar gezond is”

Na maanden/jaren wachten is het eindelijk zover, je ziet 2 streepjes op je test staan. 2 mooie, roze streepje; eindelijk ben je zwanger!
De eerste weken zijn altijd extra spannend en in Nederland hou je dit vrolijke nieuws veelal voor jezelf tot iig de eerste echo of zelfs pas na 3 maanden (want: stel je voor dat het ‘mis’ gaat, dat mag niemand weten (?))
Naar mate de zwangerschap vordert gaan de weken steeds sneller, tot het moment dat de 20 weken echo voor de deur staat. Een echo die medisch erg belangrijk is maar voor veel mensen voornamelijk bekend staat als het moment van geslachtsbepaling… Een jongen of een meisje, wat zou het zijn?

Hoewel het maatschappelijk gezien wel geaccepteerd wordt dat je het geslacht graag wil weten, is het absoluut niet oké om uit te spreken of je een voorkeur hebt of had. Zodra je ook maar iets laat doorschemeren dat je een voorkeur hebt krijg je opmerkingen als ”Ach, als het maar gezond is” ”wees blij dat je zwanger kunt raken” ”Je zou je vereerd moeten voelen dat je een kind ‘MAG’ dragen” en zo kan ik er nog wel wat opnoemen.
Ik weet dat veel mensen deze opmerkingen waarschijnlijk maken met de beste bedoelingen maar ik krijg er de kriebels van.
Tuurlijk was ik trots op het feit dat ik een kind mocht dragen, maar mijn zwangerschap was ronduit kut, het was zwaar, het was als een stuk lood op mijn schouders (oke, meer op m’n bekken eigenlijk ;)) en daardoor kon ik er niet echt van genieten.

Maar waar ik mij het meeste aan stoorde was het feit dat het maatschappelijk niet geaccepteerd werd dat ik héél blij was dat de baby (Suuz) een meisje was. Dat kon echt niet, dat mocht niet, dat was verschrikkelijk om te zeggen. Ik kreeg veel commentaar en de opmerking ”Als hét maar gezond is” kreeg ik het meeste te horen. Nou, daar vind ik dus iets van, want mag je niet van je kind houden als hij of zij niet gezond is?
Ik had gewoon een voorkeur, een gevoel, iets waar ik zelf geen controle over had maar ik hield (en houd) daardoor niet minder van mijn kind!

Zo zijn er vandaag de dag genoeg zwangere moeders die het geslacht te weten krijgen en in het begin een beetje verdrietig en/of teleurgesteld zijn omdat ze hoopten op het andere geslacht maar dat niet ‘kunnen’ uiten omdat het niet getolereerd wordt in onze samenleving. Je mag je gevoel hierover niet uiten want andere mensen hebben het slechter. DIKKE. VETTE. BULLSHIT.

Ik heb een vriendin die zwanger is en teleurgesteld was toen ze het geslacht (onverwacht, ze wouden het niet weten) te weten kwam en het gevoel had dat ze nergens met haar gevoel terecht kon en kan. Ik heb haar laten weten dat ze bij mij altijd terecht kan, met elk gevoel. Je gevoel kun je (helaas) niet sturen en ik vind het dan ook walgelijk dat mensen vinden dat je bepaalde gevoelens niet mag hebben. Of je kind nou ongezond, gezond, een ander geslacht dan gehoopt of weet ik veel wat is, jouw gevoel mag er zijn. Jij mag er zijn.

Blijf praten mensen, blijf de ander een schouder geven, alles is liefde en liefde geef je nooit te veel.