Alleen met mijn muziek

Het is alweer 5 maanden geleden. 5 maanden dat de klap van het gemis ineens voor de deur stond. Afgelopen week kregen je ouders de uitslag van jouw onderzoek en kwam de klap nogmaals even goed aanwaaien. Het was pech. Je was een gezond en voldragen kindje dat helaas te maken kreeg met een naar virus.

Mijn vader zei na de hele uitleg van je ouders “en nu streep eronder en door”, dat is precies zoals je opa is en ergens heeft hij misschien wel gelijk, maar gewoon doorgaan is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik vind het elke 13e weer lastig dat de wereld soms zo onzeker moet zijn. Ik denk elke volle maan weer aan dat mooie gezichtje van jou, aan de liefde die je bracht en de inzichten die je ons meegegeven hebt.

Afgelopen avond vroeg Bas mij of ik samen een serie wou kijken en heb ik heel bewust gekozen om even in mijn eentje te zijn, ook al zitten we hier samen in de woonkamer. Het is weer code zwart dus ik moet even alleen zijn met mijn muziek, mijn hoofd heeft even wat leegte nodig en dat is wat muziek mij kan geven. Ik verdrink even in de gezongen woorden van een ander en hoef even niet aan mijn eigen gedachten te denken.

Begrijp me niet verkeerd, ik vind het ook fijn om een serie te kijken met mijn man, maar wanneer ik last heb van code zwart gaan er alleen maar nare gedachten rond in mijn hoofd, gedachten die ik hier nu niet ga delen, maar die je als je wil wel kunt lezen op mijn instagram (@ptsshirl). Muziek is op zulke momenten het enige wat mij redden kan van de demonen in mijn hoofd.

Terwijl ik dit schrijf luister ik naar ‘Vandaag’ van Kinga Ban. Evangelische liedjes brengen mij rust en kracht. Voor iemand die nog nooit een bijbel gelezen heeft, kan ik wel stellen dat ik gelovig ben. Ik ben gelovig opgevoed vanuit school maar niet vanuit huis dus sinds ik van de basisschool af ben, ben ik al niet meer in een kerk geweest. Deze liedjes geven mij toch het gevoel dat ik geloven mag. Toch een beetje kerkelijk, maar dan binnen de veilige muren thuis.