‘Hij gaat al jaren elke morgen
Naar dezelfde baan en dan om vijf uur weer naar huis
In de trein droomt hij de toekomst
Ik vertrek het roer gaat om
En stipt om kwart voor zes is ie weer thuis’
‘Om zes uur eten, een uitgeblust gezin
Zwijgend daalt hij in zijn hoofd af naar een nieuw begin
Morgen gaat ie het ze zeggen
Hij wil zo niet langer door
Maar de dag erna zit ie weer op het oude spoor’
Dit nummer, ik hoorde het voor de eerste keer in de auto op weg naar mijn werk. Op dat moment ging het nog goed met mij. Ik voelde me wel al moe maar werkte , sporten en deed alles gewoon nog. Het liedje greep direct mijn aandacht. Het elke dag om 08.30 starten met werken en elke avond om 17.00 weer in de auto naar huis. Steeds weer hetzelfde ritme elke dag opnieuw. Opzicht vindt ik het erg fijn om te weten waar ik aan toe ben en hoe laat ik thuis ben. Dus dit past zeker bij mij. Maar steeds vaker begon ik na te denken over een rustiger leven minder uur werken en verhuizen naar een andere plek misschien.
‘Z’n hoofd zit barstens vol met plannen
Alleen het doen is een probleem
Om stil te zitten alle reden, om op te staan vind hij er geen
Zolang ie droomt is het net alsof het lijkt
Of ie toch iets van zichzelf ziet als ie in de spiegel kijkt’
Plannen om te verhuizen naar een rustigere plek in Nederland. Plannen om zelfs Nederland te verlaten. Een leuke camping starten in Frankrijk bijvoorbeeld. Heerlijk lijkt me dat. Als het aan mij lag zijn we weg maar mijn man heeft hier een heel leven. Zeker nu ik al een tijdje thuis zit begin ik steeds meer na te denken over hoe het straks verder moet als ik beter ben. Er moeten dingen veranderen dat is zeker. En de drang om naar een rustigere plek te gaan is voor mij nog nooit zo groot geweest als nu. Ik ben niet echt een avontuurlijk type om eerlijk te zijn. Maar door mijn burn-out ben ik erachter gekomen dat dit leven het voor mij gewoon niet is. Ik wil meer rust, meer me-time en meer natuur om me heen. En als dat betekend dat ik mijn veilige omgeving daar voor achter moet laten dan doe ik dat. Ik heb er alles voor over.
‘Want als de mooiste bloemen groeien, langs de rand van het ravijn
Dan moet daar ook het beste uitzicht op je stoutste dromen zijn
Maar als ik iets zou mogen zeggen, het is geen rechte lijn
En de grens maar iets verleggen gaat maar zelden zonder pijn
Want de allermooiste bloemen, groeien vlak langs het ravijn
En om die te kunnen plukken moet je durven bang te zijn
Moet je durven
Moet je durven
Moet je durven
Moet je durven bang te zijn ‘
