Het is een beetje spannend of misschien zelfs wel een beetje eng als ik heel eerlijk ben. Ik heb een tijd niet gewerkt, dus het zal vooral erg wennen zijn. Maar ook fijn! Ja fijn, want dan heb ik weer wat structuur. Die ben ik namelijk al wel een tijdje kwijt. Het zal me goed doen om weer wat vastigheid te hebben, maar het zal ook weer wennen zijn om weer dingen te ‘moeten’. De WIA gaf me financiële zekerheid en rust om te herstellen, maar het is nu tijd om weer te zoeken naar werk.
Van WIA naar Werk; Vrijwilligerswerk als tussenstap
Wie mij volgt op Instagram (leef_vol_liefde) weet dat ik na het stoppen van mijn behandeling in oktober, ben gestart met vrijwilligerswerk. Op dat moment was ik nog aan het wachten op mijn herkeuring bij het UWV. Maar ik wilde wel weer wat om handen hebben, om de leegte op te vullen die na het stoppen van mijn behandeling zou ontstaan. Ik ben begonnen als vrijwilliger in de Digituin van het Bravis ziekenhuis. Al vanaf het begin voelde het fijn om weer iets om handen te hebben ook al was het maar één ochtend in de week. Het gaf mij weer het gevoel dat ik ergens verwacht werd en het voelde ontzettend fijn om weer mensen te kunnen helpen.
Herkeuringsgesprek van mijn WIA
Toen ik opzoek ging naar vrijwilligerswerk zocht iets wat ook echt bij mij past. En ik mag wel zeggen dat ik dat inmiddels heb gevonden. Toen ik eenmaal begonnen was met mijn vrijwilligerswerk, kreeg ik een oproep voor een herkeuring bij het UWV. Ondanks dat ik aan het wachten was op deze oproep, riep het wel ontzettend veel spanning op toen hij eenmaal binnenkwam. Op zeer kort termijn moest ik langs komen op het kantoor voor een herkeuring. Ik besloot om mijn man mee te vragen. Door mijn vermijdende persoonlijkheidsstoornis kan ik nog wel eens dingen mooier maken dan ze zijn. Hij ging mee om mij ‘terug te fluiten’ als dat nodig was, maar vooral ook om aandachtig mee te luisteren. Hij is wat meer ‘down to earth’ dan ik en dat heb ik op dit soort momenten wel even nodig. En dat bleek ook nodig, want het gesprek verliep anders dan ik had verwacht. Er was een student aanwezig waarvan ik pas ter plaatse op de hoogte werd gebracht. En de arts gaf aan het begin van het gesprek al aan, dat ze eigenlijk niet zoveel wist van mijn diagnose. Het voelde een beetje alsof ik het gesprek al begon met een achterstand. Tijdens het gesprek werd duidelijk aangegeven dat ik er vanuit moest gaan dat ik gekort zou gaan worden op mijn WIA. Iets wat ik natuurlijk al had zien aankomen, maar toch wel veel verdriet opriep.
Mijn WIA stopt; Ik ga weer aan het werk
Een aantal weken later kreeg ik bericht van het UWV om een gesprek aan te gaan om te kijken hoe nu verder. Ik had mezelf inmiddels herpakt en voelde me sterk. Daarom besloot ik het gesprek dan ook alleen te doen dit keer. In verband met corona was dit gesprek via beeldbellen en kon ik dus lekker in mijn vertrouwde omgeving zijn. Ook dit gesprek verliep totaal anders dan verwacht en al snel had ik spijt dat ik niet weer had gevraagd of mijn man erbij wilde zijn. Tijdens het gesprek werd al snel duidelijk dat ik niet alleen gekort zou gaan worden op mijn WIA, maar dat er was besloten dat binnen twee maanden mijn WIA geheel zou gaan stoppen. Volgens de arts die ik heb gesproken zou ik weer voor 32 uur beschikbaar zijn en dus weer gewoon kunnen gaan werken. Dit had ik niet zien aankomen! Na de nodige tranen besloot ik mezelf te herpakken en meteen maar aan de slag te gaan. Vacatures zoeken, CV updaten en solliciteren…aan de bak!
Onzekerheid tijdens het zoeken naar werk na een WIA uitkering
Inmiddels zijn we een maand verder en dat betekent dat er druk op de ketel staat. Vanaf vandaag (de dag dat ik deze blog schrijf) heb ik nog precies één maand tot mijn WIA stopgezet wordt. Het solliciteren gaat goed. Ik voel me sterk en dat is ontzettend fijn. Toch gaat het ook gepaard met een enorme onzekerheid. Een onzekerheid, zoals ik die nog niet heb gekend. Want ondanks dat ik het gat op mijn CV redelijk klein heb kunnen houden, is er wel een gat ontstaan. En dat vraagt natuurlijk steeds weer om uitleg. Bij elk telefoongesprek, elk kennismakingsgesprek, wordt de vraag gesteld waarom ik momenteel enkel vrijwilligerswerk doe. Voor mezelf heb ik besloten hierin open en eerlijk te zijn. Ondanks dat ik weet dat ik dit niet verplicht ben, voelt dit voor mij fijner. Ik treed niet in details, maar geef aan dat ik ziek ben geweest (depressief) en een behandeling heb gehad om beter te worden. Tot nu toe wordt hier gelukkig positief op gereageerd. Dat geeft me kracht en de hoop dat er een bedrijf zal zijn die mij de kans zal geven om mezelf te bewijzen. En daarnaast het vertrouwen in mij heeft, zoals ik dat inmiddels zelf ook heb.
Momenteel heb ik een aantal gesprekken lopen en ik denk dat ik over dit onderwerp nog zeker een boel te vertellen heb. Ik zal dan ook, wanneer ik een baan gevonden heb, nog een blog schrijven. En daarin verder ingaan op hoe ik de stap naar het opnieuw gaan werken heb ervaren. Blijf mij volgen voor mijn vervolg van WIA naar werk!
