Zo moe

Het is zaterdag middag.. 15:30 een tijdstip waar de gemiddelde vrouw van m’n leeftijd aan ’t shoppen is of leuke activiteiten doet met haar gezin of vrienden.

Ik.. Ik lig in bed. M’n lichaam is op. Alles doet pijn en klaas Vaak komt om de hoek zetten.
Eigenlijk is het verstandiger dat ik ga slapen want vanavond ga ik naar het theater met m’n vriend.

Waarom ik zo moe ben?? Bloedarmoede.
Hoe ik hier aan kom is een nasleep van vele jaren van veel te weinig opname van vitamine.

Laat ik je terug nemen in de  tijd ; 2012
Waar ik rond de 135 kilo woog en een maagverkleining kreeg! De kilo’s vlogen eraf en ik hoefde er niks voor te doen.
Alleen kon ik bijna niks meer eten waardoor ik ook minder juiste vitamines binnen kreeg en m’n lichaam alle reserves begon te gebruiken.
En nu is m’n lichaam op.. Gelukkig sta ik op een wachtlijst, voor een power infuus zodat ik er weer even tegen aankan.
Want na een geschiedenis met veel down momenten; na het verlies van ons dochtertje heb ik ‘oud en nieuw’ geluk. Hier naast mij in bed liggen
m’n twee zoontjes Roxas (4) en Maze (bijna 1)

En het feit dat ik er niet 100% nu voor hun kan zijn doet pijn.
Zo veel pijn.