Ik weet het nog héél erg goed: September 2019. Suuz ging voor het eerst naar een kinderdagcentrum (KDC) en ik vond daar wat van. Ik vond het een naar idee dat mijn kleine meisje niet meer naar een normaal kinderdagverblijf kon, ze hoorde niet op een KDC, vond ik. Ik had best wel wat vooroordelen over deze plek besef ik nu, ik vind het erg gênant om toe te geven, maar ik had ze. En nu is het daar: het moment dat Suuz afscheid gaat nemen van deze plek, met tranen in mijn ogen schrijf ik deze blog, want wat heb ik deze plek en haar leidsters in mijn hart gesloten. Wat een ommekeer hè?
Dit was de beste keuze ooit
Na de eerste paar dagen zagen we ons meisje zich al ontwikkelen zoals ze nog niet eerder had gedaan. Suuz begon met kletsen, ze was na de eerste maand al zindelijk en ze was vanaf de eerste seconde mega gek op haar leidsters. Ik had het nooit verwacht maar al snel dacht ik ”dit was de beste keuze ooit”, want dat was het. Als er iets is waar ik absoluut geen spijt van heb is het deze keuze, ik zou het zo weer overdoen maar dan met vreugde in plaats van pijn in mijn hart. Een KDC is écht de beste plek voor je kind als het wat meer zorg en aandacht nodig heeft, dat besef ik mij nu maar al te goed.
De tijd is omgevlogen
Het is cliché maar zo waar: de tijd is omgevlogen. Toen Suuz haar derde verjaardag vierde met hen keek ik uit naar nog een heel jaar waarin ze lekker kon spelen met haar vriendjes en de geweldige leidsters. Toe het ineens november 2020 leek te zijn was het, het moment dat ze haar vierde verjaardag mocht vieren met haar vriendjes van het KDC. Waar we het voor mijn gevoel vorige week nog hadden over de basisschool ná de zomervakantie, kregen we nu te horen dat Suuz er al veel eerder aan toe was. Onderzoeken, observaties en gesprekken werden in gang gezet en afgelopen maand kregen we dan het telefoontje waar het allemaal om ging: Suuz mag naar de basisschool! En niet over een paar maanden, maar na de voorjaarsvakantie al. Wauw, wat snel!
Met pijn in mijn hart
Nu ik dit schrijf is het 24 februrari, een week voordat ze begint in groep 1. Met pijn in mijn hart maakte ik afgelopen week traktaties voor de kinderen, gedichtjes voor haar ”juffies” en nam ik afscheid van hen. Suuz vindt het heel erg leuk dat ze naar de ”grote school” mag maar jeetje, mama heeft het er maar moeilijk mee. Deze mensen hebben zoveel gedaan voor haar, voor ons, ze hebben Suuz altijd alles gegeven wat zij in zich hadden en hebben ons zo onwijs fijn bijgestaan toen mijn dagen zwarter dan zwart waren. Ze hebben Suuz niet alleen laten zien waar haar vleugels zitten, ze hebben haar ook geholpen haar vleugels uit te spreiden. Ze hebben haar handvaten gegeven waar ze haar hele leven op voort kan bouwen en daar ben ik ze eeuwig dankbaar voor.
Onze dank is oneindig groot
Lieve juffies, zoals Suuz jullie noemt. Dank jullie wel voor alles, dank jullie wel voor alle dagen plezier, dank jullie wel voor alle onwijs dierbare momenten, dank jullie wel voor jullie onvoorwaardelijke steun. Het mag voor jullie dan vanzelfsprekend zijn wat jullie allemaal doen, voor ons is het van onschatbare waarde en onze dank is oneindig groot. Wij gaan jullie missen en ik maak er mijn persoonlijke missie van dat Suuz jullie nooit zal vergeten. Tot snel, we zullen jullie af en toe eens haar rapporten komen laten zien zoals we hebben afgesproken. Wat ze ook gaat bereiken: jullie en iedereen bij jullie geweldige KDC hebben daar ook een aandeel in!
