Shirl haar bizar snelle bevalling

Afgelopen vrijdag brachten we Luca en Suuz naar mijn ouders, omdat ze daar zouden logeren, ik zou zaterdag 19 december namelijk ingeleid worden om half acht en zo hoefden de kinderen en mijn ouders niet extra vroeg hun bed uit. Rond een uur of tien dook ik mijn bed in met de verwachting dat mijn wekker om zes uur af zou gaan. Even lekker slapen voor ik ga bevallen. Dacht ik. Ik had niet natuurlijk verwacht dat Noah meer zin had in een hele snelle bevalling.

Lekker slapen zat er niet in

Rond 03:00 uur werd ik wakker met een soort menstruatiepijn, ik zuchtte het weg en besloot de tijd in de gaten te houden. Naast mij lag een man die zei al wakker te zijn sinds twee uur en niet meer kon slapen, want de bevalling kon wel eens beginnen. Hij vroeg of hij kon gaan douchen en ik zei dat dat prima kon, want de pijn die ik had was nog niet zó regelmatig.

Toch maar even bellen

Toen hij om 10 over 3 onder de douche vandaan kwam, moest ik ineens puffen en verloor ik bloed. “Huh? Oh, ik moet toch maar even bellen” zei ik tegen Bas. De verloskundige van het ziekenhuis zei dat ik maar even langs moest komen, maar ik mocht rustig aan doen, want het was nog maar 1 échte wee. 
Een minuut nadat ik ophing voelde ik ineens een hele andere soort pijn, wegpuffen hielp niet en ik zei tegen Bas dat het leek alsof ik een hoofdje voelde. Bas was verbaasd over mijn opmerking en zei dat ik dat gevoel even weg moest puffen (iets wat ze bij mijn vorige bevallingen altijd zeiden op het moment dat ik zei al een hoofdje te voelen).
Hij hielp me mijn kleren aan te doen en liep mee naar de trap. Op de tweede tree zei ik dat Noah er écht aan kwam dus we deden nog zo snel mogelijk ons best om naar de auto toe te gaan, want we verwachtten allebei nog steeds niet dat ik daadwerkelijk zou gaan bevallen op dat moment.

Noah zat al in de legging

Ik heb de ziekte van Von Willebrand en moest absoluut in het ziekenhuis bevallen, het enige wat dus in ons op kwam was dat we zo snel mogelijk naar Almelo toe moesten.
Eenmaal beneden aangekomen liep ik (nou ja, ik waggelde, of iets wat er op leek) in 1 lijn door naar buiten en leunde even tegen de auto aan tot Bas ook buiten kwam.
De voordeur stond nog open en Bas stond in de deuropening toen ik ineens vruchtwater verloor en een gil uitkraamde, omdat ik schrok, ik voelde iets bewegen tussen mijn benen!
Nog voor ik verder na kon denken, ving ik Noah op. Om 03:20 op de stoep voor ons huis werd onze kleine man in mijn legging geboren. Terwijl ik Noah (nog in mijn legging want het was mega koud buiten) vasthield tussen mijn benen, hielp Bas ons naar binnen, gooide wat matjes op de bank, hielp Noah de legging uit en legde ons op de bank.
Terwijl hij vlug allemaal doeken uit de keuken haalde, belde hij het ziekenhuis op met het feit dat Noah er al was. Zij belde onze verloskundige (die normaal pas nadat we thuis waren van het ziekenhuis even langs zou komen) en een ambulance op met de mededeling dat zij zo snel mogelijk naar ons toe moesten komen.
Daarna belde Bas zijn jongste zus, want zij mocht eigenlijk bij de bevalling zijn. Martine kwam zo snel mogelijk en heeft Bas geholpen waar zij kon. Super fijn, want ik was helemaal in een “what the heck gebeurde hier?” modus en kon niets anders dan verbaasd naar onze kleine man kijken.

Alsnog naar het ziekenhuis

Toen de verloskundige binnen kwam, hielp zij mij met de bevalling van mijn placenta en alles wat verder moest gebeuren en toen de ambulance binnen kwam, kreeg ik het infuus voor de medicatie die ik moest hebben vanwege het verwachte bloedverlies.
Toen dat allemaal gedaan was, werd ik meegenomen naar het ziekenhuis en heeft de verloskundige thuis gecheckt of alles goed was met Noah. Zijn temperatuur was wel heel laag dus zij, Bas en Martine hebben er eerst alles aan gedaan om die wat hoger te krijgen.
Een uur later dan ik, kwamen Bas, Martine en Noah naar het ziekenhuis en kon ik ons mannetje weer vasthouden.

Kennismaken met je broertje in een lockdown

Toen het bijna ochtend was hebben we de kinderen gebeld en Noah laten zien op het scherm, oh wat waren zij trots! Helaas mochten ze vanwege de lockdown niet langskomen op de afdeling dus we hebben heel veel gebeld en foto’s gestuurd. Het liefst hadden wij ze direct langs laten komen maar de reacties via het scherm waren ook goud waard!

Een grote vent

19-12-20 gaat de boeken in als de meest bizarre en bijzondere nacht ooit. Noah doet het goed, woog 3724 gram en is 53 cm groot. Een grote vent dus, voor een baby die bij elke groeiecho te klein bleek te zijn. Ik heb geen hechtingen, verloor bijna geen bloed en ben inmiddels weer helemaal geaard. Wat zijn wij trots!