Gastblog | Terug van weggeweest

Lau schreef als vaste blogger voor ons en zal vanaf nu gastblogs voor ons gaan schrijven. Dit is haar eerste gastblog.

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik voor het laatst blogde. Ik zat zó slecht in mijn vel dat ik gewoon de energie en zin niet had om het onder woorden te brengen. Ik nam een blog/schrijfpauze. Ik moest er even zijn voor mezelf.

Ongelukkig
Er was zoveel gebeurd in een korte tijd. Zoveel onverwerkte dingen. Er was zoveel onrust in mijn hoofd en in mijn lijf, maar ook op mijn werk. De lange reistijd brak op, maar er waren andere factoren -waar ik liever niet over schrijf- die ervoor zorgde dat al mijn energie wegvloeide. Het voelde als schoenen die niet meer paste, maar waar je wel elke dag op moest lopen. Het knelde en gaf wrijving. Het paste niet meer.

Ik besprak met mijn therapeut de situatie en maakte een lange lijst van alles waar ik op welke manier dan ook last van had. Daarna bespraken we punt voor punt of ik er invloed op had. Of ik het kon veranderen. Het puntje werk was iets waar ik invloed op had en dus besloot ik half september -na twee schoolweken- te solliciteren.

Nieuwe baan
Inmiddels kan ik met jullie delen dat ik van baan veranderd ben. Ik werk vanaf januari een stuk dichterbij huis en dat is fijn. Heel fijn! Ik hou een stuk meer tijd over en mijn nachtrust is, als ik kan slapen, een stuk langer. De reiskosten zijn lager waardoor ik de baanwisseling ook in mijn portemonnee voel. Ik werk vijf uur in de week meer, dus heb ook een hoger salaris. In de praktijk houdt het in dat ik niet echt langere werkdagen maak dan voorheen, maar wel dat ik er nu betaald voor word. Voorheen werkte ik van acht tot half vijf, maar werd ik maar tot vier uur uitbetaald. Nu krijg ik tot vijf uitbetaald. Ik word nu beloond voor al mijn werk. 

Het was even zoeken, maar nu lijk ik mijn draai gevonden te hebben. Ik bof weer dat ik hele fijne collega’s heb. Het is een hecht team, maar ik heb het gevoel dat ik er nu ook bij hoor. De kinderen zijn wel anders, maar het is wel weer een mooie uitdaging. Ik ga hier weer veel leren. 

Afscheid
Het afscheid van mijn oude werkplek afgelopen december was vreselijk zwaar! Ik heb zoveel gehuild. Ik ben er in de kerstvakantie letterlijk even ziek geweest. Afscheid nemen van mijn lieve leerlingen deed pijn. Ik was in die zes jaar dat ik daar werkte zo van ze gaan houden. En van mijn collega’s. Het voelde bijna als een persoonlijk verlies. Ik kan er nog op huilen als ik het er over heb of als ik aan die liefjes denk. Gelukkig heb ik met veel oud-collega’s contact. 

Het leeghalen van mijn werkplek vond ik vreselijk. Het was zo raar. Het was jaren lang een veilige plek geweest. Voor mijn leerlingen, maar ook voor mezelf. Als het even wat minder ging, kon ik er altijd tot rust komen. Er werd gelachen en gehuild. 

Nieuwe start
Ik ben met een schone lei begonnen. Ik heb de nare dingen van mijn oude baan achter mij gelaten en het fijne met mij meegenomen. Het valt niet mee hoor, ik ben eigenlijk nog steeds een beetje aan het rouwen om mijn oude baan. Ondanks dat ik het nu erg naar mijn zin heb, mis ik het oude vertrouwde wel. 

Ik merk dat er in mijn oude baan dingen gebeurd zijn die mij een knauw hebben gegeven. Ik ben gedeukt begonnen en deuk langzaam uit. Ik krijg weer meer energie en heb zelfs weer zin om te schrijven. Ik kan nog geen massa-blogs beloven, maar ik durf wel te zeggen dat ik weer regelmatiger ga schrijven. 

Ik wil het team van #maarjezieternietsvan bedanken voor hun geduld tijdens mijn grote afwezigheid en de participatie in de app. 

Ik ben weer terug.