GASTBLOG | Je hoeft niet meteen een vlinder te zijn

We deden een oproepje aan jou, als lezer om een gastblog te kunnen schrijven. Freedom heeft al eerder geschreven voor ons en zal vaker een gastblog voor ons schrijven.

Op een stormachtige dag kom ik thuis na een avond gewerkt te hebben. Ik probeer mijn rustmomentje te pakken zoals ik eerder die week afgesproken heb met mijn nieuwe behandelaar die ik sinds begin dit jaar heb. Om na overprikkelling tot rust te komen luister ik regelmatig muziek. In mijn muziek lijst komt het nummer vlinder van marco borsato voorbij. Tijdens het luisteren van dat nummer stromen er tranen over mijn wangen, de woorden raken en komen binnen in mijn hart. Ik laat de tranen toe en beslis voor mezelf dat de tranen en emoties die ik voel er mogen zijn nu. Ik mag het donkere en kwetsbare in mezelf voelen en daar uitting aan geven.

Het ontwikkelproces van een vlinder raakt me. Van teer, breekbaar en klein, uitgroeien naar een krachtige vlinder. Als ik momenteel kijk naar mijn eigen proces dan voelt het voor mij of ik een vlinder ben met gebroken of beschadigde vleugels die niet genoeg de ruimte hebben gehad om zich op eigen tempo en met eigen regie te ontwikkellen naar een prachtige vlinder.

Mijn reis als rups start in 2013. Het moment waarbij ik voor mezelf besloot dat ik dit proces niet meer alleen kon en wilde dragen en daarbij echt hulp nodig had van iemand die daadwerkelijk naast me durfde te gaan staan en me wilde begeleiden in het proces naar een krachtige vlinder.

Als een tere breekbare rups kom ik in 2013 binnen bij mijn behandelaar, een rups die het liefst wegkruipt in een hoekje en vooral niet gezien en gehoord wilde worden. Het tere en breekbare van de rups levert een mooi leerproces op,maar op het moment dat ik start in 2013 weet ik nog niet dat dit leerproces mij heel veel leert over mezelf als persoon en hoe ik in het leven sta. Hoe ik naar anderen kijk, hoe anderen naar mij kijken. De jaren verstrijken en steeds kom ik een stapje verder in mijn proces. Mijn proces gaat door pittige diepe dalen, maar steeds overwin ik mezelf en kom ik weer een stapje verder.

2019 breekt aan en inmiddels heb ik mij na een behandeling van ruim 6 jaar van rups ontpopt naar een cocon waarin ik veilig afwacht op het moment waarbij het voor mij krachtig genoeg voelt om mijn cocon te openen en uit te vliegen als een prachtige vlinder. Mijn proces in mijn veilige cocon wordt ruw verstoord als mijn behandelaar in de zomer besluit me niet meer te willen behandelen en me doorverwijst

Mijn veilige cocon word opengebroken en met gebroken en beschadigde vleugels verlaat ik mijn cocon.

De periode die erop volgt is een enorm onzekere periode waarin ik weer een behandelaar tref die niet met mij verder wil omdat de situatie te complex is en ik niet op dezelfde manier ben geheeld in mijn proces als die behandelaar.

Mijn vleugels worden hard gebroken en met het laatste stukje kracht wat ik nog in mijn vleugels ervaar vecht ik voor een goede behandeling.

In januari 2020 krijg ik een nieuwe behandelaar. Samen met mijn nieuwe behandelaar begin ik een nieuw avontuur waarbij ik weer de kracht probeer te vinden om uit te kunnen vliegen als krachtige vlinder. In het stukje proces waarin ik nu zit leer ik dat je niet in 1 keer een vlinder hoeft te zijn en dat ik in eigen tempo en met kleinere stapjes toe mag werken naar groei in mijn proces.

Ook leer ik dat het proces van iedere vlinder niet op dezelfde manier gaat en het daarin juist krachtig is om je eigen talenten durven in te zetten  en  je eigen wegen durven te bewandelen in plaats van te voldoen aan wat anderen van je verwachten.

En ook al voelt alles voor mij nu kwetsbaar,donker en leeg van binnen, ik hoop over een tijdje weer die stralende vlinder te zijn.

Lijkt het jou tof om ook een gastblog te schrijven? Je kunt mailen naar blog@maarjezieternietsvan.nl of via Instagram een berichtje sturen.