Hi, ik ben Sarah. En oh ja, dit is trouwens Flo!
Als ik mensen voor het eerst ontmoet moet ik me vaak even dubbel voorstellen, aangezien mijn hond niet kan praten. Dat ik vind ik niet erg, want als ik ergens graag over praat, is dat wel over mijn hulphond!
Er zijn verschillende manieren om een hulphond te trainen. Je hebt bijvoorbeeld de ‘kant en klare’ hulphonden, deze worden door de hulphondenschool zelf getraind en later bij de client geplaatst.
Zelf leid ik mijn hond op door middel van teamtraining. Dat betekent dat eens in de zoveel weken een trainer bij mij thuis komt en samen met mij en Flo aan de slag gaat. Deze manier van trainen is wat minder bekend, maar wel een bewuste keuze geweest.
De opleiding van een hulphond duurt gemiddeld zo’n 2 tot 2,5 jaar. Afhankelijk van het karakter en de taken die de hond moet aanleren kan dat wat korter, of juist wat langer duren.
Vaak bestaat de opleiding van een hulphond uit twee onderdelen. De basisvaardigheden, waarin de hond gesocialiseerd wordt en de basiscommando’s zoals zit en blijf aangeleerd krijgt vinden in het eerste jaar plaats. Specifieke taken die een hond een hulphond maken worden in het tweede jaar geleerd. In mijn geval is dat onder andere signaleren. Dat houdt in dat mijn hond voortijdig aangeeft wanneer het niet goed met mij gaat. Ook kan hij het licht voor me aan- en uitdoen, deuren openen en sluiten, spullen voor me oprapen en me op drukke plekken veilig van A naar B leiden.
Met enige regelmaat krijg ik de vraag van mensen waarom ik een hulphond nodig heb, je ziet aan de buitenkant namelijk niet zoveel aan me. Ik geef liever geen antwoord op deze vraag. Ik heb een beperking, maar dankzij mijn hond voel ik me helemaal niet meer zo beperkt. Door Flo kan ik weer meedraaien met de rest van de maatschappij, het is een hulpmiddel, een extra steun in de rug.
Met hoge uitzondering kan mijn hond soms niet met me mee. Met het warme weer laatst was het bijvoorbeeld niet verantwoord om hem mee te nemen naar mijn werk. Tijdens die paar dagen zonder hond merk ik direct ook weer dat ik me minder lekker begin te voelen. Je werkt 24/7 zo intensief samen met je hond dat ik weleens vergeet hoe het ook al weer is zonder hulphond. Als hij niet met me mee is, is het alsof ik een arm of een been mis, ik ben niet compleet.
Lange tijd heb ik mezelf een hulphond niet ‘gegund’ omdat ik dacht dat het niet voor mij geschikt was, maar het tegendeel bleek waar te zijn. Ik ben minder afhankelijk van mensen omdat Flo veel zorg opvangt. Dat heeft me meer zelfvertrouwen gegeven, ik kan weer gaan en staan waar ik wil. Maar het leukste is misschien wel dat mensen altijd breed glimlachend naar je kijken, want… wie houdt er nou niet van zo’n ontzettend aaibare, altijd vrolijke viervoeter?
Veel liefs,
Sarah en Flo
Wil je meer informatie hebben over hulphonden, kijk dan eens op de website www.stichtinggebruikersassistentiehonden.nl
Lijkt het je leuk om Flo en mij te volgen op Instagram? Dat kan op @hulphond_flo
2 Comments
Alleen de foto’s zeggen al zó veel! Wat mooi dat Flo jouw zoveel ondersteuning bied!
Als je zó nauw met een hond samenwerkt, lijkt het me dat je een heel erg sterkte band krijgt. Ik kan me wel voorstellen dat er dan op allerlei manieren een gemist is als Flo een paar dagen niet mee kan naar je werk.