Al vanaf het begin van het ontstaan van Maarjezieternietsvan, wilden Shirl en ik graag dat er een kaartenlijn zou zijn met positieve (en luchtige) quotes met betrekking tot psychische gezondheid en zelfzorg. Onze prioriteit had eerst de website te krijgen zoals deze nu is. Maar we kunnen inmiddels met trots vertellen dat we een aantal postkaarten gerealiseerd hebben!
Postkaarten als steun
‘Waarom postkaarten?’ Hoor ik je bijna denken. Wij hebben zelf onwijs veel steun gehaald uit het ontvangen van postkaarten op het moment dat het met ons beide echt niet lekker ging. Shirl bijvoorbeeld ten tijde van haar Paaz opname en Suus toen ze in behandeling was in een traumaverwerkingskliniek.
Wat we daar beide voor elkaar gebokst hebben, moet je alleen aangaan. Maar door middel van het ontvangen van kaarten voelden we ons gesteund en voelden we dat we het toch niet helemaal alleen hoefden te doen.
De kracht van het ontvangen van een kaartje of appje
Door deze blog te schrijven, hopen we dan ook bewustzijn te creëren. Soms weten mensen helemaal niet wat ze moeten doen als iemand slecht in z’n vel zit. Soms willen mensen wel een kaart of appje schrijven, maar weten ze niet wat ze er vervolgens op moeten schrijven. We kunnen dan oprecht beide zeggen, dat alleen je eigen naam op een enveloppe zien staan, al een glimlach brengt. Om vervolgens nieuwsgierig te zijn over van wie deze kaart afkomstig is. Het is dus verder helemaal niet belangrijk wat er op staat. Al zet je op de achterkant ‘liefs’ met je naam. Het is heel fijn om te weten dat iemand aan je denkt. Dat is de kracht van een postkaart.
Wat nog even goed is om te weten: Wil je deze leuke kaarten bestellen? Je wordt omgeleid naar mijn webshop – Post van Suus. Je komt dan meteen op de pagina terecht met deze kaarten. Wat nog even éxtra leuk is om te weten: Shirl heeft zich het afgelopen jaar verdiept in vormgeving en ontwerpen en heeft dan ook deze kaarten ontworpen!
Wil je een setje postkaarten winnen?
We geven uiteraard een setje weg! Wat moet je hier voor doen?
Heel simpel: Laat een reactie achter waarom jij kans wil maken op een setje.
Vul je emailadres in, zodat we contact met je op kunnen nemen (deze is niet zichtbaar)
Meedoen kan tot: 26 januari 2022
4 Comments
Waaa deze zijn gaaf!
Ik krijg per 25 februari de sleutel van mijn nieuwe huisje. Daarin krijg ik mijn eigen baby roze hobbykamer. Ik zou deze kaarten zo graaag inlijsten in een wit lijstje en ophangen aan de muur!
Bijzonder… én zo nodig in deze tijd… Persoonlijk ben ik blij dat kwetsbaarheid nu in de wereld op nummer 1 is komen te staan. Dat heeft het corona-virus ons óók gebracht. Ik denk dan ook dat deze kaarten precies op het goede moment ter wereld komen : )
Tof! Ik maak zelf kaartjes (hand/brushletter graag) met positieve/hartje onder de riem quotes en laat deze regelmatig ergens anoniem achter (bijvoorbeeld in de wachtkamer van de psycholoog). Hoop dan ook dat het zoiets als hierboven met iemand doet.
Letterlijk met een paar kaarten van ‘Post van Suus’ voor me. De ‘oudere’, die bepaald gevoel weergeven, maar het is een zware, zeer onzichtbare strijd momenteel waardoor ik weinig toekom aan mezelf – want dat is het in feite.. promoten: m’n crowdfunding, mijn weg naar behandeling en revalidatie. Maar hoe als je zo moe bent – en dit het allermeest en moeilijkst vindt.. al tijden van plan eentje (minimaal) op de foto te zetten, te posten, een quote. En zoveel meer, maar als alles zo zwart als de nacht is, nog donkerder, eerlijk gezegd.
Eentje hangt hier op mijn soort van bord met dingen niet te vergeten. En ik wil ook dat anderen dit niet vergeten: want hoe onzichtbaar ik me heb gevoeld, niemand discus meer zag buiten wat hulpverleners.. geen vooruitzichten op maar iets leuks.. ‘Word maar gauw beter’ hoor je. Of ‘Snel opknappen hoor!’ En ach, als men wist..
Hoe onzichtbaar ziek je kan zijn. Ik dit zo lang kan doen niet alsof, dat is overdreven gesteld. Maar lang actief was nog. Tot twee jaar terug. En écht niet meer kon. En zichtbaar of onzichtbaar ziek mentaal en lichamelijk ik was of ben: eng. En dit stigma, staboe: geef het beestje een naam. Er zijn. Een berichtje, een bezoekje. In tijden dat er al zo weinig is, dat doet al zo ontzettend veel als je (zoals ik) nu alweer jaren onder de radar leeft: met zoveel dromen, een behandeling in vooruitzicht, enkel die niet toegankelijk is vanwege de kosten en me opbrak dat ik het simpelweg niet meer kon, niet meer sliep, moe van het vechten voor dit doel. Maar als je stilvalt. Letterlijk, in woorden ondanks dat je deze normaal in overvloed had. Niemand weet dan hoe hard het nodig is. Hoe onzichtbaar de strijd en hoe fijn een berichtje al kan zijn. En er toch een paar mensen zijn die af en toe gelukkig nog vroegen; maar als je zelf stil bent.. Dit wil ik ook aan het licht gaan brengen. Hoe is in ontwikkeling. Maar met échte post heb ik dit altijd en overal verspreid, ik vond en vind het (normaal) heerlijk te communiceren, de ander bracht het altijd een lichtpuntje. Deze wereld kan mooier zijn met echt contact. Echte pen-woorden, kaarten, echte vragen dan likes. Hulp waar het nodig is. De wereld verhard – iedereen nog meer op eigen eilandjes: ik ben misschien naïef, maar hoop – zowel voor mezelf dat ik mezelf (met mijn doel, waarvoor ik ook de kaarten gebruiken wil, ter soort van illustratie hoe het is, maar ook mensen danken op den duur. Hier ophangen, ook, aan mijn dank-slinger in wording. Maar vooral: sturen naar die het ook moeilijk hebben- want daar ken ik er genoeg van. En met mijn verhaal, mijn woorden en ervaring, mensen helpen, inspireren.
Ik zal daarmee doorgaan en deze missie m’n leven lang blijven houden. Juist voor (meer) het onzichtbare..
Sorry voor het wat hak op de tak, maar ik heb iets teveel ideeën en een hoofd dat nogal veel wil/tolt en draait..
Lieve groet, Manon