De aankomende week is autismeweek; deze week is altijd rondom Wereld Autismedag, op 2 april. Dit jaar is het thema “Grenzen”. Er worden allerlei activiteiten georganiseerd, o.a. door de NVA (Nederlandse Vereniging voor Autisme). Op deze website vind je een overzicht van de georganiseerde activiteiten. In deze blog zal wat meer worden ingegaan op dit thema. Het is een heel breed begrip, maar wel een onderwerp waar vrijwel iedere persoon met autisme tegenaan loopt. Dit kan op verschillende manieren: het aanvoelen en aangeven van eigen grenzen, maar ook het herkennen van grenzen bij andere mensen. Geen één persoon met autisme is hetzelfde, het kan dus erg van persoon tot persoon verschillen waar ze moeite mee hebben.
De autismeweek is dit jaar van 2 – 9 april 2022
Eigen grenzen
Bij de één zorgt het maskeren van zijn/haar autisme en te veel aanpassen aan de omgeving ervoor dat diegene over zijn/haar eigen grenzen gaat. Bepaalde overtuigingen kunnen dat ook lastiger maken, zoals de overtuiging “Ik zou dit moeten kunnen”. Daarnaast kan er bij autisme sprake zijn van zintuiglijke onder- en/of overgevoeligheid, waardoor mensen bepaalde lichamelijke sensaties niet aanvoelen, zoals pijn of dorst. Daardoor kunnen mensen onbewust over hun grenzen gaan, omdat ze de signalen simpelweg missen.
Andermans grenzen
Een ander heeft juist moeite met het lezen van signalen van de mensen in zijn/haar omgeving, en gaat daarbij soms (onbedoeld) over andermans grenzen heen. Sommige mensen met autisme hebben moeite met dubbelzinnig taalgebruik, hints, of sarcasme. Dat kan ertoe leiden dat iemand zonder het door te hebben over iemands grenzen gaat. Ook grenzen aangeven kan lastig zijn, sommige mensen met autisme hebben moeite met het sociale aspect en communicatie. Iemand kan bijvoorbeeld heel eerlijk zijn, wat (vooral voor mensen zonder autisme ;)) soms te direct of zelfs bot overkomt.
In deze autismeweek deel ik mijn ervaring rondom grenzen
Ik heb veel moeite met grenzen, en dan vooral het aanvoelen, erkennen en aangeven van mijn eigen grenzen. Door mijn late diagnose autisme (nu vier jaar terug, ik was toen 22), heb ik een groot deel van mijn leven mijn problemen gemaskeerd. Daardoor ben ik meerdere keren uitgevallen of vastgelopen. Ik leef(de) te veel naar (wat ik denk) dat mijn omgeving/de maatschappij van mij verwacht. Ik had en heb veel last van schaamte en angst, en ben bang dat mensen merken waar ik allemaal tegenaan loop. Ook heb ik veel last van bepaalde overtuigingen, ik heb snel het idee dat ik iets ook zou moeten kunnen en dus zou moeten doen. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik mijn eigen grenzen niet (h)erkende, en er dus veelvuldig overheen ging. Vaak ook nog onbewust. Gelukkig is dit al wat verbeterd. Het lukt me langzaamaan steeds beter om eerlijk naar mezelf te zijn en te handelen naar wat ik nodig heb.
Hoe is dit voor jou? Weet jij waar jou grenzen liggen? En hoe ga jij daar mee om?
Deze hele week staat bij ons in het thema van de autismeweek trouwens, dus houdt ook onze sociale media in de gaten!
