‘Buurvrouw, als je zo zit heb je een dubbele kin’ zegt mijn buurmeisje als we ’s avonds met zijn allen een hapje aan het eten zijn. Ik maak een grapje terug en lach het snel weg. Een opmerking van een kind van zes dat gewoon zegt wat ze ziet, niet teveel van aantrekken zou je denken. Maar dat doe ik wel. Als de visite weg is ga ik voor de spiegel staan en kijk. Ze heeft gelijk, mijn gezicht is een stuk dikker en als ik mijn hoofd een beetje naar beneden houd heb ik inderdaad een onderkin. Shit…. Sinds wanneer is die er dan?
Extra kilo’s
Onderkin, blubberbuik en striemen op mijn benen. Wie had dit ooit gedacht. Ik herken mezelf bijna niet meer met die extra kilo’s op mijn lichaam. De teller staat ondertussen al op zo’n tien kilo schoon aan de haak. Mijn kleding zit strak en ik voel me er niet fijn bij. Maar toch lukt het me niet om er wat aan te doen. Voor ik het weet zit ik weer met een zak chips in mijn handen of eet ik weer eens veel te veel bij het avondeten. Ik wil de kilo’s eraf hebben maar toch lijkt de motivatie niet genoeg om het ook echt waar te maken.
Een opmerking zoals mijn buurmeisje nu maakte zou me drie jaar geleden helemaal overstuur hebben gemaakt. Eigenlijk best gek want toen was ik een stuk slanker dan ik nu ben en was een onderkin echt ver te zoeken. Nu maak ik er zelf grapjes over zodat anderen het niet kunnen doen. Natuurlijk zit het me dwars, maar het lukt me niet om er echt iets aan te doen. Ik wil niet terugvallen in mijn oude patronen van extreem diëten en wil wel een beetje kunnen genieten. Maar de balans daarin vind ik ontzettend moeilijk. Ik betrap mezelf er steeds weer op dat ik, als ik wat gewicht kwijt wil, google naar verschillende diëten, sapkuren of fatburners. Gelukkig besef ik voor ik eraan begin dat dat precies is wat ik niet meer wil. Ik wil me focussen op gezonde voeding, bewegen en op een gezonde manier mijn overtollige kilo’s kwijt raken. Hoeveel kilo’s precies dat weet ik nog niet, maar ik wil me gewoon weer fijn voelen in mijn eigen lichaam.
Sporten
Sporten was, voor ik thuis kwam te zitten, iets wat ik ontzettend graag deed. Door de vermoeidheid vond ik het moeilijk om te sporten maar het lukte me toch wel minimaal één keer in de week. Nu door Corona is de sportschool waar ik heen ging dicht en is daarmee mijn sportmoment weg. De motivatie om thuis te sporten of te gaan wandelen heb ik momenteel nog niet dus beweeg ik vrijwel niet. Ik wil het wel weer gaan doen want ik weet dat ik mezelf daardoor beter ga voelen. Ik hoop dat de sportscholen binnenkort weer open mogen zodat ik mijn vaste sportmoment weer kan oppakken en hopelijk op den duur weer kan gaan ophogen naar twee keer per week sporten.
Thuiszitten, Corona, slechte voeding, weinig beweging, daar ga je natuurlijk niet van afvallen. Dus voor nu ben ik nog even ‘Cheffin Onderkin’ tot ik een manier heb gevonden om mijn motivatie terug te krijgen en mezelf aan het werk te zetten. Ik wil mezelf weer fijn voelen, lekker in mijn vel en vooral gezond.
