De juiste dosering

Medicatie: de ene is er enorm mee geholpen en de ander wil er voor geen goud aan beginnen. Ik vind dat iedereen hier zijn eigen mening over mag hebben. Mijn mening? Als het me serieus een beter leven kan opleveren, dan slik ik het met liefde elke dag. Ik snap de mensen die het niet willen ook goed, want het is toch chemische zooi die je elke dag in je lichaam gooit. En als ik eerlijk ben… ik denk niet dat het echt goed voor je lichaam kan zijn. Maar ik slik het nu wel en mijn ervaring hierover deel ik in deze blog.

Ik vind medicatie dus best een dingetje. Vooral antidepressiva vind ik een lastig medicijn. Want helpt het nu echt? Of is het meer het idee dat ervoor zorgt dat ik me beter voel? Voel ik me eigenlijk überhaupt wel beter? Ik slik nu ongeveer een jaar medicatie voor mijn depressie en ik heb al veel wisselingen en veranderingen in dosering doorgevoerd. Ik heb medicatie gehad waarbij ik een strikt eetschema had omdat ik bepaalde uren voor/ na het innemen niet mocht eten en ik heb ook medicatie gehad waarmee ik geen auto mocht rijden. Allemaal verschillende bijwerkingen en manieren van innemen dus. Er bestaan zoveel verschillende soorten antidepressiva dat ik denk dat er altijd voor iedereen wel een medicijn is dat werkt. Maar voor je het juiste middel hebt gevonden, kun je wel een paar jaar verder zijn.

Medicatie is misschien wel het lastigste onderdeel van een depressie. Het zou je moeten helpen om je beter te voelen, maar dat is zeker niet altijd het geval. Als je ermee start, moet je vaak eerst door hele nare bijwerkingen heen en daarna is het maar te hopen dat de medicatie aanslaat en echt iets voor je kan betekenen. In mijn geval is dit lastig. Na ongeveer een half jaar verschillende medicijnen te hebben geprobeerd, kwamen we erachter dat medicatie voor mij erg weinig doet. Dit omdat ik een persoonlijkheidsstoornis heb. Die is zo hardnekkig dat de medicatie niet heel veel voor me doet. Toch slik ik het wel. Ondertussen zit ik nu ongeveer 5 maanden op dezelfde medicatie. Een maagbeschermer en twee verschillende antidepressiva. Daarnaast heb ik nog een tabletje wat ik voor het slapen kan innemen, maar dit probeer ik zo min mogelijk te doen. Dit vanwege de bijwerkingen die het bij mij heeft. Als ik een heel pilletje inneem slaap ik als een blok. “Fijn” zou je denken, maar voor iemand die normaal van elke ‘scheet’ wakker wordt, is dit ook een eng gevoel. Want wat als er iets gebeurt? Daarnaast ben ik de dag daarna de hele dag ontzettend duf en niet vooruit te branden. Af en toe neem ik een half tabletje en dan is het redelijk te doen.

De dosering van mijn medicatie is de afgelopen 5 maanden steeds veranderd. De perfecte dosis heb ik nog steeds niet gevonden. Omdat het niet heel veel voor me lijkt te doen, vind ik het onzin om op een hoge dosis te zitten. Ik ben dus nu sinds een aantal weken weer terug op mijn start dosis. Met deze dosis kom ik mijn dagen redelijk door. Ik heb enorm slechte dagen maar ik heb ook redelijk goede dagen. Een hogere dosis zorgt niet dat ik me beter ga voelen, dus dan vind ik het niet nodig meer te slikken dan voor mijn gevoel nodig is.

Het zoeken naar de juiste medicatie was best een ding. Je moet weten dat ik enorm bang was om aan te komen. Het was dus zaak om een antidepressivum te vinden waarvan ik niet teveel zou aankomen en die ook nog samen met mijn anticonceptie zou kunnen. Deze hebben we gevonden. Volgens de psychiater dan. Want in het afgelopen jaar ben ik maar liefst tien kilo aangekomen. Of dit enkel de schuld van de medicatie is, betwijfel ik. Door mijn depressie heb ik veel tijd in mijn bed doorgebracht en bestond mijn lunch vaak uit een zak chips. Die tien kilo is dus wel te herleiden.

Medicatie is belangrijk en ik denk dat het voor veel mensen ook echt een uitkomst is om zich beter te voelen. Toch merk ik dat er nog best een groot taboe op rust. Want kun je het dan echt niet alleen af? Het is tenslotte (volgens veel mensen) iets wat tussen je oren zit. En deels klopt dat ook want hé, je hersenen zitten nou eenmaal tussen je oren. Veel antidepressiva regelen wel degelijk dingen in je hersenen. En laten we eerlijk zijn: als je een probleem hebt in een ander deel van je lichaam en daarvoor medicatie moet slikken, doe je dat toch ook? Daar wordt toch ook niet vreemd naar gekeken? Waarom met antidepressiva dan wel? Als het je helpt, denk ik dat het iets heel moois kan zijn en het je leven een stuk beter kan maken en dat is toch uiteindelijk het enige wat telt?!