Een dipje wat maar niet weg wilde gaan.

Lange tijd heb ik het niet willen uitspreken en bleef ik mezelf voor houden dat het gewoon een dipje was. Want ja wie krijgt er geen dipje als je leven ineens op ‘pauze’ wordt gezet. Door mijn burn-out kon ik ineens niets meer en lag ik voornamelijk op mijn bed. Van een fanatiek sportster die 40 u in de week werkte en een huishouden draaiende hield was ik veranderd in iemand die  vrijwel niets uitvoerden en al moe werd van het uit haar ogen kijken. Maar dat dipje wat ik voelde hield aan. Het dipje werd steeds dieper en toen werd mijn dipje ineens een zware depressie genoemd.

Een depressie vroeger wist ik niet wat het nu precies inhield. Ja je was somber dat wist ik. Maar in hoeverre was je somber en hoelang hield dit dan aan. Inmiddels weet ik helaas hoe het voelt. En weet ik ook dat een depressie ups en downs heeft. Het kan momenten wat beter gaan en waar ik aan het begin dan gelijk dacht dat ik ‘beter’ aan het worden was weet ik nu wel beter.  Een beter moment wil niets zeggen want het kan zijn dat je daarna in een dieper dal komt dan je ooit tevoren bent geweest.

Zeggen dat het niet zo goed gaat is lastig maar hoe vertel je mensen dat je depressief bent. Dat heb ik heel lang erg moeilijk gevonden. Ik merkte ook dat mensen waar tegen ik het vertelde wel eens zeiden;  Ja ik ben ook wel eens depressief. En dan stopte ik maar met praten. Ondertussen weet ik dat jezelf somber voelen iets heel anders is als depressief zijn. Een depressie is niet iets van een paar dagen omdat er bijvoorbeeld iets gebeurd is wat niet zo fijn was. Nee, een depressie overkomt je en heeft niet altijd een duidelijke aanleiding. Het gevoel wat je tijdens een depressie ervaart gun je niemand. Dus ik hoop ook dat mensen in de toekomst goed nadenken voor ze aangeven ook ‘wel eens depressief’ te zijn. Want je bent niet ‘wel eens’ depressief je bent het of je bent het niet.

Voor mij betekend mijn depressie een eindeloze somberheid die steeds maar weer terug komt. Zonder enige reden. Maar het betekend ook huilend de dag doorbrengen in mijn bed of douche terwijl ik op de grond zit omdat ik de energie niet heb om te blijven staan. Depressie voelt voor iedereen anders. Iedereen ervaart het op zijn eigen manier. Maar 1 ding is bij iedereen hetzelfde ; Je voelt je ontzettend rot en dat gaat niet zo 1..2..3 over. Je zult er doorheen moeten hoe moeilijk het ook is. Er is geen wonder pilletje wat je inneemt waardoor het in 1 klap over is. Het is elke dag vechten en je moet ontzettend sterk zijn ookal voel je je enorm zwak.  En je hebt mensen nodig om je heen. Die je steunen, die er voor je zijn en die je erop attenderen hoe sterk je wel niet bent. Want je bent sterk! Tijdens een depressie moet je sterker zijn dan je ooit bent geweest. Het is een dagelijks gevecht en je weet niet wanneer het over is. Want er staat geen einddatum voor niemand weet wanneer het weer beter wordt.

Maar 1 ding is zeker; blijf vechten hoe moeilijk het ook is want het komt goed. Uiteindelijk komt alles goed dat is zeker. Het is alleen de kunst om tot die tijd er niet aan onder door te gaan.