Ineens is het alweer januari en zijn we een heel jaar verder dan toen mijn opname op de PAAZ (Psychiatrische Afdeling Algemeen Ziekenhuis) begon. Jeetje wat heb ik een stappen gemaakt en wat is er veel veranderd! Eén jaar geleden kon ik mij absoluut geen leven zonder medicatie voorstellen en moet je nu zien.
Wie had dit één jaar geleden verwacht?
Hoe groot mijn vechtlust ook was, ik heb nooit durven dromen van wat er nu gaande is. Wie had één jaar geleden verwacht dat ik nu van al mijn medicatie af zou zijn? Wij zeker niet! Een leven zonder oxycodon was al moeilijk voor te stellen, maar dat ik ook van de antipsychotica, antidepressiva, anti-epileptica (tegen angst en neuropathische pijn, niet voor epilepsie), benzo’s en overige medicatie af zou kunnen blijven heb ik nooit durven dromen. Is het makkelijk? Zéker niet, maar voor mij was dit een fantastische stap in de goede richting want dit alles door elkaar slikken was niet bevorderlijk voor mijn weg naar herstel.
Ik ben niet tegen medicatie!
Ik ben niet tegen medicatie, als het voor jou werkt en goed voelt ben ik onwijs blij voor jou. Voor mij werkte het alleen niet om zo veel middelen door elkaar te slikken, maar dat zegt natuurlijk helemaal niets over de middelen zelf. Mijn tip voor jou als jij je niet goed voelt bij de medicatie die je slikt, is dan ook om er over te praten met je (huis)arts. Blijf er niet mee lopen en probeer zéker niet om op eigen houtje af te bouwen. Wat je ook beslist: je mag altijd trots zijn op het feit dat je elke dag weer kiest om te doen wat voor jou het beste voelt, met of zonder medicatie. You got this!
Veel geleerd
Op de PAAZ heb veel geleerd over mezelf, over wie ik wil zijn en over de verwachtingen die ik heb van mezelf. Ik heb geleerd om de lat lager te leggen voor mezelf en op die manier juist meer uit mezelf te kunnen halen en heb ook geleerd om niet altijd te leven naar de wensen van een ander uit angst voor wat zij anders over mij zouden kunnen denken. Ik heb geleerd te vertrouwen op wat mijn lichaam aan pijn aankan en dat pijn niet per definitie iets is wat ik altijd 100% moet willen onderdrukken. Pijn is niet alleen maar naar, het is ook een signaal van je lichaam, een signaal waar ik vaker naar moet luisteren in plaats van voluit over alle grenzen heen denderen. Mensen denken vaak heel zwaar over ‘de PAAZ’ maar het was voor mij niet meer dan een ziekenhuisopname waarbij ik samen met anderen activiteiten mocht doen, die mij tot de dag van vandaag nog helpen in mijn herstel. De mensen waarmee ik op de afdeling zat waren niet mega heftig, niet heel intens, het waren geen mensen die héél ver heen waren. Het waren mensen die net als ik opzoek waren naar een betere versie van zichzelf.
Hoe gaat het nu?
We leven nu een jaar later en het gaat super goed met mij. Mijn behoefte aan medicatie is weg, het is goed zo! Ik krijg nog steeds goede ambulante begeleiding door middel van telefonisch contact zodat ik altijd iemand achter de hand heb. Niet zozeer omdat, dat nu nog nodig is maar omdat ik het moeilijk vind om erop te vertrouwen dat het goed blijft gaan. Mocht dat dan niet zo zijn, dan heb ik altijd hulp achter de hand. Vanaf februari kan ik opgeroepen worden voor een second opinion bij een GGZ instelling elders in Nederland, zodat we nog eens goed kunnen kijken welke diagnose er nou echt achter mijn problemen schuilt. Het lijkt mij niet dat ik zonder medicatie nog steeds zou scoren op de gehele DSM (dat was met mijn cocktail aan medicatie wel het geval). Ik hoop dat deze stappen mij in de toekomst gaan helpen om stabiel te blijven.
Ik geniet, zorg voor mezelf en weet hoe ik om hulp moet vragen wanneer dat nodig is
Momenteel geniet ik onwijs van ons complete gezin, van mijn drie kinderen, van de lach op hun gezicht en van alle liefde die wij elkaar te bieden hebben. Ik probeer heel bewust te zijn van elke vorm van zelfzorg: van m’n haren borstelen tot aan iets eten of drinken wat ik écht lekker vind. Het is fijn nu en ik hoop dat dit zo mag blijven, maar ik blijf ergens altijd bang dat het ineens weer achteruit zou gaan. Ik denk niet dat ik die angst ooit van me af zou kunnen schudden maar mocht ik ooit weer terugvallen, dan weet ik nu wel waar ik terecht kan en ik weet zeker dat, dat zou helpen om me ook daar weer doorheen te slaan.
