Een nieuw avontuur

Na 5,5 jaar over mijn opleiding te hebben gedaan wordt het tijd voor een nieuw avontuur. Deze 5,5 jaar zijn met de nodige hobbels verlopen, grote hoogtepunten wisselden af met stevige dieptepunten. Zo was groot hoogtepunt dat ik voor vier maanden naar Engeland vertrok om daar stage te gaan lopen, en daar twee wetenschappelijke artikelen schreef. Het diepste moment bereikte ik precies twee jaar geleden: ik viel uit met een burn-out, om een halfjaar later de diagnose autisme te krijgen. Een lange weg volgde om stapje voor stapje weer uit dit dal te klimmen.

En nu? Nu ben ik bezig met de laatste loodjes van mijn studie, en daarna ga ik werken. Ik heb namelijk al een baan gevonden! Mijn eerste, echte grote-mensen-baan. Spannend, leuk, bijzonder, een mijlpaal, eng, gemixte gevoelens.

Ik ben nog niet 100% hersteld van mijn burn-out, weet (uiteraard!) niet hoe dit zich in de toekomst ontwikkeld en heb bepaalde “beperkingen” door mijn autisme. Ik zet het woord “beperkingen” bewust tussen aanhalingstekens, omdat ik inmiddels steeds meer de overtuiging krijg dat ik geen beperkingen hoeft te ervaren als ik de juiste aanpassingen maak. In hoeverre kun je dan nog spreken van een beperking? Ik spreek dan liever over “voowaarden”.  
Side note: er zijn nog talloze momenten waarop ik dit niet zo kan zien, maar ik ben er de afgelopen jaren wel achter gekomen dat het voor mij grotendeels wel zo werkt.

Hoe ga ik dit dan aanpakken? Allereerst: door eerlijk en open te zijn. Ik heb mijn toekomstige werkgever verteld over mijn autisme, wat dat voor mij inhoudt, en wat het mij in negatieve en positieve zin brengt. Ik had het geluk om werkgever/bedrijf te treffen dat bijzonder open stond voor mijn verhaal.
Ik heb bewust het risico genomen om open kaart te spelen, omdat ik het me simpelweg niet (meer) kan permitteren om me beter voor te doen dan ik ben (zie mijn vorige blog over camouflage). Met succes, want ik ben aangenomen. Hoe dit verder gaat verlopen weet ik nog niet, maar voor mij is het eigenlijk nu al een succes.

Een groot deel van dit succes zit ‘m ook in de mindset. Ik heb gesprekken met een arbeidscoach, die mij begeleidt in het proces van het vinden van een baan. Zij benadrukt steeds, dat dit avontuur eigenlijk nu al een succeservaring is. Ik heb namelijk ervaren dat er mensen zijn die open staan voor mijn verhaal, dat er mensen zijn die mij ondanks mijn voorwaarden een kans willen geven.
Daarnaast heb ik ontdekt dat er leuke functies te vinden zijn, ondanks het feit dat mijn plannen om door te studeren niet door kunnen gaan (voor nu althans). En last but not least: ik heb al een ochtend mee mogen lopen. Wat de uitkomst ook gaat zijn, of het me uiteindelijk wel of niet gaat lukken om dit werk te gaan doen, deze ervaringen kan ik in mijn zak steken. I’ll keep you updated.