De klok tikt. Ik zit met mijn laptop op de bank te schrijven. Ik heb zojuist een onderwerp bedacht waar ik wel over zou willen schrijven: eenzaamheid. Een onderwerp, waar velen van jullie denk ik in meer of mindere mate herkenning in vinden.
Vanmorgen had ik een pittig gesprek met mijn begeleidster, waarin ik heb verteld dat ik me regelmatig eenzaam en alleen voel. Door mijn burn-out ben ik inmiddels alweer twee jaar thuis, waardoor ik veel alleen ben. Het ontbreekt me vaak aan energie om buiten de deur iets te gaan ondernemen. Inmiddels ben ik er wel aan toe om te gaan werken, en heb ik dus ook al een baan gevonden. Daardoor zal ik komende tijd gelukkig wat meer uit huis zijn.
Eenzaamheid staat voor mij niet gelijk aan alleen zijn, hoewel het uiteraard ook samen kan zijn. Ondanks mijn vele uren alleen, zijn de momenten waarop ik het meest eenzaam ben, tussen de mensen. Het zijn de momenten waarop ik tussen blije mensen sta, en zelf allesbehalve blij ben. Overprikkeling is bij mij een grote oorzaak van eenzame gevoelens, ik schreef daar het volgende gedicht over:
Ik sta tussen de mensen
Verdronken
in het geluid
Je vraagt me
wat ik wil drinken
Water
komt mijn mond nog net uit
Oordoppen in mijn oren
Focus
Geen paniek
Ik sta daar
met mijn water
Verloren
in alle hectiek
Omgaan met eenzaamheid
Voor mij zijn er een paar dingen die werken om me minder eenzaam te voelen. Eén daarvan is ervoor zorgen dat ik in contact blijf met de mensen om me heen. Even appen of bellen met mijn moeder of een vriendin is een laagdrempelige manier om dit te bereiken, zeker wanneer afspreken of iets ondernemen me teveel energie kost. Een tweede manier is zorgen voor genoeg afleiding. Mijn eenzame gevoel wordt alleen maar erger als ik op de bank ga zitten en niks doe, dus ga lekker naar buiten of ga iets anders leuks doen. Een derde tip is uitkijken met social media. Voor mij kunnen de perfecte foto’s en verhalen wat mensen allemaal beleven zorgen voor eenzaamheid en somberheid, omdat het een confrontatie is met wat ik niet kan. Kortom, er zijn verschillende manieren te bedenken om beter om te kunnen gaan met gevoelens van eenzaamheid. Voel jij je wel eens eenzaam?
2 Comments
Prachtig gedicht en wat je schrijft is wel herkenbaar. Ik heb geen enkele moeite met alleen zijn, maar juist in een grote groep (zogenaamd perfecte) mensen kan het me aanvliegen dat ik ‘anders’ ben en dat voelt dan eenzaam.
Onwijs mooi gedicht en oh zo herkenbaar. Het strijden met psychische ziektes is -naar mijn mening- al een eenzame strijd op zich. Ik kan prima alleen zijn, maar dat betekent niet dat ik me soms niet ontzettend eenzaam en onbegrepen voel. Ondanks dat ik ook hele lieve mensen in mijn omgeving heb die me onwijs steunen.