Het is zo oneerlijk , zo onbegrijpelijk en zo niet van deze tijd !

In deze maatschappij waar je binnen een paar uur je bestelling binnen kunt hebben. Je elk moment van de dag in zowat elke winkel terecht kan en waar zelfs nachtwinkels zijn is het toch onbegrijpelijk dat het in de geestelijke gezondheidszorg zo bar slecht geregeld is? Mensen wachten en wachten maar en worden van de ene behandelaar naar de andere gestuurd. Ze worden vol gestopt met medicatie om de tijd te overbruggen tot ze daadwerkelijk geholpen kunnen worden. Oneerlijk vind ik het , onbegrijpelijk maar ook echt zo niet van deze tijd !

Voor ik ziek was had ik het idee dat de geestelijke gezondheidszorg wel redelijk goed in elkaar zat hier in Nederland. We zijn een welvarend land en hebben alles wel redelijk op de rit. Tuurlijk ik hoorde wel eens de verhalen van mensen die lang moesten wachten of niet of nauwelijks geholpen werden. Maar om heel eerlijk te zijn ( en vergeef me dat ik zo dacht) dacht ik dat het kwam omdat de personen dan wel laks zouden zijn geweest. Niet genoeg hadden gedaan om de hulp te krijgen en misschien wel te snel hadden op gegeven. Maar ik besef dat het niet aan de ‘patiënten’ ligt maar aan het hele stelsel zelf. Directe hulp is bijna nooit mogelijk je komt vrijwel altijd eerst op een wachtlijst. En deze wachtlijsten zijn vaak oneindig lang en als ‘patiënt’  moet je dan maar de kracht zien te behouden om het vol te houden tot je aan de beurt bent.

Zelf sta ik ondertussen al een aantal maanden lang op de wachtlijst voor mijn behandeling bij de Viersprong. Waarschijnlijk ben ik in november aan de beurt.  Dat is dan 1.5 jaar na mijn eerste aanmelding. En om eerlijk te zijn ik denk dat ik van geluk mag spreken. Ik hoor veel mensen die soms wel 2 tot 3 jaar moeten wachten voor ze de zorg krijgen die ze nodig hebben. Als ze die zorg al krijgen. Vaak is het lastig om goed te kunnen bepalen wat voor zorg iemand nodig heeft. Waardoor je dus al op verschillende wachtlijsten hebt gestaan en al verschillende behandelingen hebt geprobeerd voor je waarschijnlijk de voor jou juiste behandeling hebt gevonden. En ja dan moet je nog gaan starten. Inmiddels ben je dan al een hele periode verder waarin je het op eigen kracht hebt moeten doen of met ‘ondersteunende’ hulp waar je soms niet eens iets aan hebt.

Afgelopen donderdag had ik alweer de 5^e en dus laatste meeting voor de voorbereidingsgroep van de Viersprong. De meetings vinden plaats via Zoom met nog 6 andere ‘patiënten’ en 2 behandelaars.  Het idee van deze meetings is om ons alvast een voorbereiding te geven op de  behandeling die we straks zullen gaan krijgen. Persoonlijk vindt ik het erg vroeg om dat nu al te doen aangezien we waarschijnlijk pas in november mogen gaan starten. De gesprekken maken bij de verschillende deelnemers veel los en echte opvolging daarop is er dus niet. Enorm jammer maar tot nu toe had ik hier weinig last van. Tot deze laatste meeting.  Tijdens het standaard ‘hoe gaat het met je ‘ rondje was er 1 meisje die normaal vrij snel het woord nam maar nu enorm lang afwachten om iets te zeggen. Het ging niet goed met haar dat zag ik al aan haar gezegd. Deze stond somber en gespannen.  Toen zij dan toch aan de beurt was om iets te zeggen vertelde zij dat het inderdaad niet goed gaat. Inhoudelijk ga ik hier verder niet op in maar het kwam er op neer dat zij zichzelf voelde afzakken , om hulp heeft gevraagd maar hier enorm lang op moet wachten.

Ik vind dit enorm lastig. Zelf weet ik uit ervaring dat het enorm moeilijk is om om hulp te vragen. En juist die gene die dat in dit geval wel doet krijgt het niet. Niet snel genoeg in ieder geval. En tuurlijk ik begrijp dat er geen mogelijkheid is om iedereen altijd meteen te helpen. Maar als iemand aangeeft dat het echt niet goed gaat en zij nu hulp nodig heeft. Waarom wordt zij dan niet serieus genomen? Waarom moet zij dan 2 a 3 weken wachten voor iemand haar een luisterend oor kan bieden? In wat voor maatschappij leven wij dan. Er zijn tegenwoordig steeds meer mensen met psychische problemen en de ‘ervaringsdeskundige’ en ‘coaches’ vliegen je op Instagram om de oren. En toch op de momenten dat iemand hulp nodig heeft is het soms zoo enorm moeilijk om dit te krijgen.

Persoonlijk zou ik het liefst iedereen waarmee het niet goed gaat een luisterend oor willen bieden. Maar ik besef me dat dit niet kan. Maar als we nu met zijn alle proberen er wat meer voor elkaar te zijn? Komen we dan niet al een stuk verder ? Ik denk namelijk van wel !

Dus laat ik beginnen 😊 Wil jij een luisterend oor? Voel je je rot en wil je gewoon even iemand die naar je luistert of gaat het juist super goed met je en wil je dat delen? Mail mij dan , ik ben er graag voor je ! Mail me op ; leefvolliefde@hotmail.com (ik zal altijd mijn best doen binnen 24u te antwoorden)