Ik wil je helpen maar ik kan het niet

Het doet me pijn om je te zien struggelen in dit leven. Het doet me pijn om te zien dat je het mooie in het leven niet meer kunt zien. Maar hoe kan ik je helpen als ik het zelf ook niet zie. Ik zeg je dat je moet genieten, dat je door moet gaan maar hoe geloofwaardig ben ik als ik zelf ook stil blijf staan? Lieverd ik wil je zo graag helpen maar ik kan het niet.

Om me heen zie ik  vriendinnen die het moeilijk hebben. Ik wil ze zo graag helpen maar het is zo ontzettend moeilijk om er voor iemand te kunnen zijn als het met jezelf ook niet goed gaat. Ik ben iemand die snel haar eigen problemen opzij zet om er voor een ander te kunnen zijn. Maar soms vraag ik me af hoe geloofwaardig mijn woorden over komen als ik ze zelf ook niet toe pas in mijn leven? Hoe kan ik iemand advies geven als mijn eigen leven ook een puinzooi is? Hoe kan ik iemand zeggen dat ze moeten genieten van het leven als ik dit zelf ook niet doe? Het is een lastig iets maar toch doe ik mijn best.

Vriendschappen zijn er voor de goede en voor de slechte tijden. Toch heb ik in de afgelopen tijd geleerd dat je vooral in slechte tijden je echte vrienden leert kennen.  Vrienden waarvan ik dacht dat ze er altijd voor me zouden zijn, waren er niet toen ik ze echt nodig had. En mensen die ik net leerde kennen, bleken er juist wel voor me te zijn. Het is verdrietig maar ook enorm bijzonder. Vriendschappen waarvan je dacht die voor het leven zouden zijn, vervagen en nieuwe vriendschappen ontstaan. Vriendinnen die ik nog maar net ken zijn er voor mij zoals niemand anders dat is. Veel vriendinnen heb ik niet maar dat heb ik ook niet nodig zolang degene die ik wel heb er maar echt voor me zijn.

2 van mijn vriendinnen ken ik nog maar net maar zijn op dit moment wel het belangrijkste in mijn leven. Ondanks dat hun leven zelf ook op dit moment niet makkelijk is, zijn ze er voor mij als ik ze nodig heb. En ik voor hun, dat is vriendschap. Elkaar steunen door dik en dun. Lachen met elkaar als het goed gaat maar ook samen huilen als het leven even niet zo mooi is.  Je eigen problemen delen met de ander maar ook luisteren naar wat een ander jou te vertellen heeft. Vriendschap kan zo mooi zijn als je er beide volledig voor gaat.

Toch vind ik vriendschap ook lastig. Want hoe meer ik iemand toe laat in mijn leven hoe moeilijker ik het vind als zij verdriet hebben. Het liefst zou ik alle verdriet van hen over nemen. Maar ik weet dat het zo niet werkt. Je staat met je rug tegen de muur en het enige wat je kunt doen is advies geven en een schouder bieden om op te leunen. Ontzettend moeilijk vind ik dat. Het doet me pijn om te zien hoeveel verdriet zij in het leven hebben en het doet me nog meer pijn wanneer ik besef dat het enige wat ik kan doen is, er voor hen zijn. Ik wil ze helpen maar ik kan het niet. Ik wil de pijn van hen over nemen maar ook dat kan niet.

Wijze woorden heb ik genoeg, zeggen mijn vriendinnen altijd. Maar ook zij maken vaak de opmerking ‘waarom doe je het zelf niet’. En dat snap ik. Ik geef hen adviezen die ik zelf in mijn leven ook niet toe pas. Hoe geloof waardig ben ik dan?  Maar toch blijf ik hen adviezen geven in de hoop dat zij er wel wat mee zullen doen. Dat hun dagen wat mooier worden en hun leven wat lichter. Want dat gun ik ze. Natuurlijk is het leven niet alleen maar mooi, maar als ik het leven van iemand iets mooier kan maken dan doe ik dat graag.

Want lieve vriendin, jij bent sterk, jij kunt dit aan en vergeet niet dat ik altijd naast je zal staan.
In goede maar ook in slechte tijden. Ik zal nooit van je zijde wijken. Want jij…..jij bent belangrijk voor mij.