Wij lazen op de website van Samen Sterk Zonder Stigma over de #ikbenopen challenge en wij van – Maar je ziet er niets van – doen daar graag aan mee!
Waar ben jij open over?
Eenwereldvanverschil: Dat ik autisme heb en mede daardoor een burn-out heb gekregen.
Anouk: Ik heb endometriose. Door deze ziekte is mijn menstruatie erg pijnlijk en buiten de menstruatie om heb ik ook vaak buikpijn, klachten van mijn blaas, last van vermoeidheid en nog een heleboel meer klachten. Daarnaast ben ik verminderd vruchtbaar en schrijf ik over het fertiliteitstraject.
Maaike D: Ik probeer vooral naar familie en goede vrienden open te zijn over wanneer ik me verdrietig, bang of eenzaam voel. Eerst deed ik dat nooit; ik wilde alles zelf oplossen omdat dat makkelijker leek. Nu merk ik dat het me heel goed doet om er niet altijd alleen voor te staan. Erover praten maakt alles al wat minder heftig.
Rina: Over mijn lichamelijke klachten ben ik altijd een open boek geweest. Zeker omdat een hoop mensen zagen dat ik bepaalde dingen niet kon doen, of maar half deed. Toen ik daar eenmaal open over werd, hadden mensen er ook veel vaker begrip voor en gingen mij daarin ontzien. Wat mijn psychische klachten betreft ben ik naar de mensen die ik vertrouwde ook altijd wel open geweest. Maar in mijn werk of bij mensen die ik maar sporadisch zag heb ik altijd mijn mond gehouden. Wat vaak resulteerde dat ik over mijn eigen grenzen heen ging of dat mensen geen begrip hadden voor iets dat er gebeurde.
Lianne: Ik ben open over mijn diagnoses en over de klachten die ik ervaar erbij. Het verschilt wel bij wie ik wat vertel. Zo ben ik op social media wat terughoudender dan tegen bekenden.
Sarahbruist: Ik ben open over mijn diagnoses en tegen welke obstakels ik hierdoor dagelijks aanloop. Met een depressie, PTSS, angsten, misofonie en een vermijdende persoonlijkheidsstoornis zijn dat er best wat! Ondanks dat ben en blijf ik een positief persoon en ga ik mijn uitdagingen aan. Opgeven is nooít een optie!
Wanneer besloot jij open te zijn?
Eenwereldvanverschil: Ongeveer een maand geleden, toen ik besloot met mijn gezicht op Instagram te gaan en niet meer anoniem te zijn.
Anouk: Over de endometriose en de klachten die ik had ben ik altijd wel open geweest. Ik weet alleen sindskort pas dat de endometriose mijn klachten veroorzaakt. Over het fertiliteitstraject was ik al open over tegen onze ouders en mijn beste vriendinnen. Mijn vriendinnen heb ik het direct verteld, onze ouders, nadat ik vorig jaar in de zomer een miskraam kreeg. Sinds afgelopen zomer ben ik, in overleg met mijn vriend, naar iedereen er open over.
Maaike D: Ik besloot wat meer van mezelf te gaan delen, toen ik merkte dat het mijzelf goed deed om verhalen van anderen te horen. Ik had altijd gedacht dat ik een uitzondering was met mijn intense gevoelens, maar dat bleek zeker niet zo te zijn. Ik wil nu ook graag aan anderen laten weten dat ze niet alleen hierin zijn.
Rina: Toen ik voor de zoveelste keer door mensen werd gewaarschuwd dat ik moest uitkijken waar ik over schreef en men mij wel even zou gaan vertellen wat wel of niet goed voor mij was. Ze gaven vaak als reden dat het goedbedoelde adviezen waren. Maar als je mij niet kent, hoe kun je dan zeggen wat goed voor mij is? Volgens mij kan ik met mijn 45 jaar heel goed zelf bepalen, wat wel of niet goed voor mij is en heb ik al te lang gedaan wat anderen van mij verwachten.
Lianne: Ik heb daar nooit over nagedacht, ik ben altijd al open geweest. Toen ik ziek werd door de endometriose gaf ik mensen ook uitleg. Waarom zou ik ze dan geen uitleg geven toen ik eetproblematiek kreeg?
Sarahbruist: Ik worstel al 20 jaar met mijn mentale gezondheid. Jarenlang schaamde ik me dood: wat zouden andere mensen wel niet van me denken? 3,5 jaar geleden stortte ik in, ik kón niet meer. Ik viel uit van werk en besloot dat het zo niet verder kon. Accepteer je me niet zoals ik ben? Dan is dat jouw verlies.
Welke reacties kreeg jij van de mensen om je heen?
Eenwereldvanverschil: Vaak lieve reacties. Dat ze niet wisten dat er zoveel speelt en dat ze het niet hadden verwacht.
Anouk: Eigenlijk vindt iedereen het heel knap dat ik er zo open over ben. Ook vinden ze het knap dat ik ondanks mijn klachten toch door ga. Zo kreeg ik laatst van een van de ouders van een kindje in mijn opvang een bos bloemen in een mooie vaas, omdat ze het zo knap vond dat ik ondanks alles altijd voor de kindjes klaar sta. Super lief!
Maaike D: Veel mensen waarderen mijn openheid, en begrijpen me ook beter als ik eerlijk vertel hoe ik me voel. Sommigen zijn ook sceptisch, dan merk ik dat ze mijn gevoelens niet begrijpen of meteen adviezen willen geven om deze ‘op te lossen’. Maar de mensen die dichtbij me staan of hetzelfde ervaren, zijn ondersteunend en positief als ik iets deel.
Rina: Heel wisselend. De een probeerde me te waarschuwen, dat wat ik deed verkeerd kon worden begrepen en/of gelezen. De ander reageerde dat ik aandachtsziek was en volwassen moest gaan worden en vond het nodig nog een aantal lelijke termen over tafel te gooien. Maar het merendeel reageerde echt zo ontzettend positief en vond het dapper dat ik ermee naar buiten durfde te treden. Een aantal van hen heeft zelfs mijn voorbeeld opgevolgd, dat vind ik nou stoer!
Lianne: Vaak veel herkenning, liefde en steun. Mensen vinden het fijn als je een kijkje geeft hoe het in jou hoofd zit, daarnaast kweek je meer begrip als je vertelt hoe dingen voor jou werken en waar je tegenaan loopt.
Sarahbruist: De reacties vanuit mijn omgeving waren wisselend. Sommige mensen begrijpen het niet en kunnen kwetsende opmerkingen maken of goedbedoelde, doch bloed irritante, adviezen geven. Gelukkig reageerden de mensen die dichtbij me staan erg lief. Ik ben gezegend met fijne vrienden en familie die voor me klaarstaan en me proberen te helpen waar nodig.
Wat zou je tegenhouden iets niet te vertellen?
Eenwereldvanverschil: Ik wilde er eerst niks over vertellen omdat ik het zelf niet accepteerde. Of in situaties waarin het tegen me gebruikt kan worden, of het simpelweg geen meerwaarde heeft om het te vertellen.
Anouk: Ik was in eerste instantie wel bang voor vervelende reacties. Of dat ouders het niet meer aandurven mij als gastouder te hebben, want straks ben ik te vaak ziek of toch snel zwanger.Ook wilde ik het verrassingseffect van een zwangerschap voor familie en vrienden graag houden en het daarom niet vertellen.
Maaike D: Ik hoef niet mijn allerdiepste gevoelens en gedachten met de hele wereld te delen. Daar hebben anderen niet zoveel aan en ikzelf ook niet. Deze laat ik liever in de beschutting van mijzelf of mijn meest nabije mensen. Maar ik ben er heilig van overtuigd dat een zekere openheid over gevoelens zorgt voor meer verbinding tussen mensen.
Rina: Wanneer het voor jou nog niet veilig genoeg voelt.
Lianne: Omdat sommige dingen niet relevant zijn om te vertellen aan de ander. Bijvoorbeeld bij automutilatie. Ik kan vertellen waarom ik het soms doe, wat het mij op dat moment oplevert, welke ellende het mij erná oplevert etc. maar het is niet relevant hoeveel hechtingen ik heb in mijn arm.
Sarahbruist: Dat ik open ben over mijn psychische struggles betekent niet dat ik zomaar aan iedereen mijn verhaal doe. Soms heb ik er even geen zin in. Op een feestje bijvoorbeeld, dan zeg ik soms gewoon dat ik thuismoeder ben zonder te vermelden hoe dat zo gekomen is. Waarom ik dit doe? Omdat ik geen zin heb om het verhaal uit te moeten leggen of omdat ik bang ben van het oordeel van anderen. Ja, ook ik heb hier nog last van.
Wat wil je een ander meegegeven om het bespreekbaar te maken?
Eenwereldvanverschil: Kies het goede moment. En denk er van tevoren goed over na wat je wel en niet wilt vertellen.
Anouk: Ik merkte dat op het moment dat ik totaal open werd over onze kinderwens en de problemen er omheen, Het onderwerp minder beladen werd. Eerst was het één groot geheim wat ik met niemand mocht delen, waardoor het een heel zwaar iets werd. Ook merk ik dat mensen meer rekening met je houden. Ik krijg geen vragen meer als is het nu al een keer zo ver? Of moeten jullie niet een keer aan kinderen beginnen? Mensen vragen hooguit hoe het nu met mij gaat en of ze bij de fertiliteitskliniek al iets voor ons kunnen betekenen. Mensen begrijpen mij beter en kunnen mij beter steunen. Ook wanneer ik heel veel pijn heb door de endometriose.
Maaike D: Probeer af en toe te delen waar je mee zit, met iemand die je vertrouwt. Het uitspreken naar een ander kan al lucht geven, zonder dat er direct een oplossing bedacht moet worden. In mijn ervaring vinden (gevoelige) mensen het zelfs prettig als je aangeeft wat er bij jou speelt, omdat ze anders wel voelen dat er iets aan de hand is, maar niet weten wat. Voel aan wat goed voelt voor jou. Het moet geen verplichting worden, maar gun het vooral jezelf om zware dingen samen te dragen.
Rina: Twijfel niet aan jezelf, maar wees open en eerlijk. Juist dan zul je zien dat er andere deuren opengaan. Deuren, die wel bij jou passen en voor jou goed voelen. Deuren waar jouw unieke talenten tot ontwikkeling mogen komen en waar jij wel geaccepteerd wordt om wie je bent en niet om wat je bent. Jij bent namelijk niet je ziekte, jij bent Jij! En jij bent Uniek!
Lianne: Dat je er niet alleen voor staat, er veel meer mensen zijn die herkenning en kracht zullen vinden in jou verhaal dan je denkt
Sarahbruist: Waarom open zijn? Omdat een wereld van (h)erkenning en steun zich voor je opent! Sinds ik open praat over mijn kwetsbaarheden merk ik dat anderen ook opener tegen mij zijn. Ze nemen me in vertrouwen met hun verhaal. Zo heb ik geleerd dat veeeeel meer mensen dan ik ooit van te voren had gedacht worstelen met angsten, dwang en depressie. Ik denk niet langer dat ik de enige ben of dat ik gek ben. Openheid heeft mij heel veel positiefs opgeleverd! De negatieve reacties vallen hierbij in het niet.
HOE WERKT DE CHALLENGE?
- Teken een cirkel op je hand.
- Maak een foto of video.
- Plaats deze donderdag 10 oktober op je social mediakanalen.
- Gebruik de hashtag #IkbenOpen.
- Daag drie anderen uit ook mee te doen door hen te ‘taggen’.
Kijk je mee op onze Instagram om te zien hoe wij daar invulling aan geven?
https://www.instagram.com/maarjezieternietsvan/
Bron: https://www.samensterkzonderstigma.nl/10-oktober-ikbenopen-challenge/
Liefs,
Eenwereldvanverschil, Anouk, Maaike, Rina, Lianne en Sarahbruist
1 Comment
Zo mooi om te lezen! Zelf ben ik jaren niet open geweest over mijn psychische problemen. Ik schaamde me en wilde mensen niet ongerust maken. Maar nu ben ik zo blij dat ik open kan zijn. Jullie zijn stuk voor stuk mooie voorbeelden van hoe dat kan.