Wij lazen op de website van Samen Sterk Zonder Stigma over de #ikbenopen challenge en wij van – Maar je ziet er niets van – doen daar graag aan mee!
Waar ben jij open over?
Shirl: Anderhalf jaar geleden besloot ik open te zijn over mijn psychische- en lichamelijke toestand. Open op mijn instagram kanaal en open op een blog. Samen met Suus begon ik #maarjezieternietsvan en zie hier het resultaat!
Bernice: Open zijn is iets wat ik best moeilijk vind. Vanuit huis uit, was je allerdiepste delen niet een van de eerste dingen die je deed. Maar sinds ik op mijzelf ging wonen, erachter kwam dat ik een zware depressie en CPTSS heb, besloot ik dat alles voor jezelf houden niet te doen was. Vanaf dat moment ben ik stilletjes gaan delen uit mijn binnenwereld. Niet eens door woorden maar eerst door kunst.
Suus: Rond mijn 25ste besloot open te zijn over CPTSS omdat het mijn leven dusdanig beïnvloede dat het mijn leven was. Ik kon niet langer meer in 2 werelden leven. Dat wilde ik überhaupt niet meer, want ook die klachten horen bij mijn leven.
Wanneer besloot jij open te zijn?
Shirl: Toen mijn wereld anderhalf jaar geleden instortte. Ik werd door mijn lichamelijke klachten opgenomen in het ziekenhuis en moest plots stoppen met mijn opleiding verpleegkunde doordat ik zowel psychisch als lichamelijk aan de grond genageld zat.
Bernice: Tijdens mijn studie aan ArtEZ in Zwolle begon ik open te zijn door middel van kunst. In woorden was ik niet goed, maar door met kunst bezig te zijn, kwam mijn gevoel naar voren. In deze tijd moest ik wel delen, want de plek waar ik woonde, zorgde ervoor dat er een hele beerput opengetrokken werd van vroeger. Dus de tijd aan ArtEZ heeft mij daar een zetje in gegeven.
Suus: Op het moment dat ik een weekend weg zou gaan met mijn man en buren, vrienden en familie allemaal op de hoogte waren daarvan. Ze wensten ons allemaal veel plezier. Hoe meer liefdevolle wensen we kregen, hoe pijnlijker het werd.
Ik was er wél even tussenuit – voor mijn eigen veiligheid- maar het was niet het weekend wat we voor ogen hadden. Dit was een crisisopname.
Met mijn adem ingehouden appte ik één voor één terug dat het een ander weekend was dat we voor ogen hadden. Ik deed een klein boekje open over CPTSS en het feit dat het niet meer te handelen was thuis. Ik liep klem in mijn behandeling en met mezelf en thuis was het niet langer houdbaar, voor niemand niet.
Welke reacties kreeg jij van de mensen om je heen?
Shirl: Eerlijk? Een aantal mensen hielpen mij en m’n gezin, een aantal vonden het moeilijk en een heleboel mensen waren weg nog voor ik adios kon zeggen. Het was en is zwaar dat ik zoveel mensen verloren ben maar het is goed zo. Ik heb Bernice en Suus ervoor terug gekregen (+ ons hele leger!) en weet inmiddels wat vriendschap is.
Bernice: Rondom het thema kunst, waren de reacties soms behoorlijk heftig. Een reactie komt nog wel eens naar boven:’ Je hebt echt geen idee waar je het over hebt, misschien kun je het eens in de gewone wereld houden.’Dat raakte me zo. Want dat stukje – mijn kunst – was mijn gewone wereld. Ik durfde te delen zonder woorden. Langzaam aan ben ik toen stukje bij beetje wel gaan praten hoor. Het kon ook niet anders. Tegenwoordig deel ik met zoveel lieve vrienden, en krijg ik warme reacties. Dat doet goed – en tegelijk voelt dat doodeng. Maar het is okay, om steeds weer te proberen.
Wat zou je tegenhouden iets niet te vertellen?
Shirl: Mijn familie. Sommige dingen vertel ik wel aan Bas, Suus, Bernice of Melanie maar niet aan mijn familie. Niet omdat ik ze niet vertrouw maar omdat ik ze wil beschermen. Verder houdt niets mij tegen, ik gooi online wat ik online wil gooien en hij daarin bijna nooit rekening met wat de buurvrouw (bijv.) daarvan zou vinden.
Bernice: Wanneer ik van hart tot hart praat, voelt het vaak goed om te delen. Maar soms voelt het ook niet okay om iets niet te vertellen. Dat is een gevoel. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik sneller mijn mond houd, dan dat ik mijn binnenwereld de ruimte geef.
Wat wil je een ander meegegeven om het bespreekbaar te maken?
Shirl: Spreek uit wat je uit wil spreken en begin daarmee vooral bij wie je, je veilig voelt. Ik ben veel (neppe) mensen verloren maar kreeg er zoveel liefde van anderen voor terug. Die liefde gun ik jou ook!
Bernice: Datgene wat je hebt meegemaakt, is al gebeurd. Je kunt het niet terugdraaien. Ik hoop alleen wel dat jij jezelf de kans gaat geven om te gaan praten. Jouw stem te laten horen omdat jij jouw leven een eerlijke kans mag geven. Jij mag jezelf een eerlijke kans geven. Jij, want jij bent uniek en mag er zijn. Geef jezelf een stem.
HOE WERKT DE CHALLENGE?
- Teken een cirkel op je hand.
- Maak een foto of video.
- Plaats deze donderdag 10 oktober op je social mediakanalen.
- Gebruik de hashtag #IkbenOpen.
- Daag drie anderen uit ook mee te doen door hen te ‘taggen’.
Kijk je mee op onze Instagram om te zien hoe wij daar invulling aan geven?
https://www.instagram.com/maarjezieternietsvan/
Bron: https://www.samensterkzonderstigma.nl/10-oktober-ikbenopen-challenge/
Liefs, Shirl, Bernice en Suus
