Kinderwens | Help ik heb een kinderwens!

HELP Ik (nou ja, wij natuurlijk 😉 ) hebben een kinderwens. Ik weet dat een kinderwens en een deeltijdbehandeling nou niet echt de perfecte combinatie zijn. Toch hebben wij besloten om ervoor te gaan. Zoals je wellicht zelf al weet, laat een zwangerschap zich niet plannen. Maar we gaan ervoor en we kijken wel hoe het loopt. We wagen een sprong in het diepe en hopen ooit een klein mini-mensje aan ons gezin te mogen gaan toevoegen.

Al mijn hele leven is het voor mij duidelijk dat ik later mama wil worden. Ik droom ervan hoe het zou zijn en maak beslissingen in mijn leven met het oog op de toekomst. Met het oog op het moment dat we niet meer met zijn tweetjes maar met drieën of vieren mogen zijn. Over mijn zwangerschap ben ik altijd heel duidelijk geweest, deze moest in mijn ogen ‘perfect gepland zijn’. Ondertussen weet ik dat dat natuurlijk zo niet werkt, maar toch heb ik nog lang de gedachte gehad dat alles in mijn leven ‘goed’ moest zijn voor wij zouden kunnen besluiten om het te gaan proberen. Een vaste baan, een goed inkomen, een stabiele relatie, een stabiele geestelijke gezondheid en een fijn huis om ons kindje in te mogen verwelkomen.

Afscheid van kinderwens?

Nu iets meer dan twee jaar geleden dacht ik dat ik er helemaal klaar voor was. Ik had eindelijk mijn vaste baan, we wonen in een fijn huis in een kindvriendelijke buurt, we genoten van het leven en onze relatie was fijn. Tot die ene dag in december 2018 die alles met een klap overhoop gooide. Ik kwam thuis te zitten met een burn-out en in de zomer van 2019 lag ik zwaar depressief elke dag in een donkere kamer en zag ik het leven niet meer zitten. De kinderwens was er nog wel maar of die ooit werkelijkheid zou worden was maar de vraag. Want hoe kon ik, als ik zelfs mezelf al niet kon verzorgen, nu in hemelsnaam een kind willen? Nee, dat kon niet. Mijn leven was verre van perfect en mijn kinderwens schoof daarom ver naar de achtergrond om plaats te maken voor mijn eigen herstel.

We gaan er voor!

Ondertussen is er enorm veel veranderd. Mijn leven is nog steeds verre van perfect. Ik zit in de WIA en heb dus geen baan meer, ik volg een deeltijdbehandeling voor mijn vermijdende persoonlijkheidsstoornis en ik heb zo af en toe nog steeds het gevoel dat ik het leven niet begrijp. Maar toch is er ook een boel veranderd in positieve zin. Waar ik eerst 40 uur per week werkte, weet ik nu dat dit iets is dat ik nooit meer wil. Ook ben ik gaan beseffen dat het belangrijkste in mijn leven mijn gezin is (nu nog bestaande uit mijn man en twee kattenkinderen) en ben ik keihard op weg naar volledig herstel. Mijn kinderwens staat nu torenhoog op mijn wensenlijstje en na heel veel praten en nadenken met mijn partner hebben we besloten om op oudjaarsavond 2020 mijn anticonceptie in de vuurkorf te gooien en ervoor te gaan.

Een zwangerschap laat zich niet plannen

Veel mensen zullen ons voor gek verklaren, veel mensen zullen zich af vragen of dit wel de juiste beslissing is. Zal ik eens volkomen eerlijk zijn? Ik kan het die mensen niet kwalijk nemen. Want misschien zijn we wel gek, misschien is het wel niet het juiste moment. Maar vertel mij eens wanneer dat dan wel is? Als ik de afgelopen jaren iets heb geleerd, is dat het leven niet perfect is en dat het nooit zo loopt zoals je had gepland. En zoals ook al eerder in deze blog gezegd: een zwangerschap laat zich niet plannen. Misschien duurt het maar een paar maanden, misschien nog een paar jaar. De tijd zal het leren. Het enige wat we kunnen doen is oefenen en hopen dat het ons gegund is om papa en mama te mogen worden. Want als ik over één ding zeker ben is het dat wij een hele goede papa en mama zullen zijn!

Meer van Ingenborgh lezen? Ingenborgh 2.0