Op het moment dat ik deze blog schrijf ben ik alweer ruim 23 weken bezig met mijn deeltijdbehandeling schematherapie, waarvan al vijf weken in fase B. Toch merk ik dat ik hier nog niet veel over heb geschreven dus leek het me tijd om dat een keer te doen. Want er gebeurt ontzettend veel op dit moment en ik ben keihard aan het werk voor mijn herstel. Op weg naar een fijner leven met meer controle over mijn mentale gezondheid.
Het begin
Laat ik beginnen bij het begin. Ik heb al eerder een blog geschreven over mijn diagnose ‘Vermijdende persoonlijkheidsstoornis’ en ook op mijn eigen insta (leef_vol_liefde) deel ik hier veel over. Omdat bij mij deze diagnose gesteld werd kwam ik in aanmerking voor een deeltijdbehandeling schematherapie (GDGS) bij De Viersprong in Halsteren. In eerste instantie ging de voorkeur naar een intern traject maar in verband met mijn heimwee hebben we besloten dat ik een deeltijdbehandeling zou gaan doen. Deze behandeling bestaat uit drie fases. Fase A bestaat vooral uit ontdekken waar de patronen vandaan komen, in fase B ga je daarmee aan de slag om dingen daadwerkelijk te veranderen. Daarna volgt eventueel nog fase C, nazorg om terug in de maatschappij te komen.
Schematherapie fase B
Zoals ik in mijn inleiding al aangaf zit ik op het moment dat ik deze blog schrijf alweer een paar weken in fase B. De fase van doen in plaats van denken. Het was voor mij vooral in de eerste twee weken van deze fase enorm wennen. Waar in fase A de nadruk enorm werd gelegd op het nadenken en uitpluizen waarom ik dingen doe zoals ik ze doe, werd nu alles voor mijn gevoel ineens heel erg anders. We gingen daadwerkelijk aan de slag. Per week verzin ik een actie die ik koppel aan mijn kernovertuiging. In mijn geval is de kernovertuiging: ik ben niets waard. Maar dat is bij iedereen natuurlijk anders. Gedurende de week probeer ik zoveel mogelijk om de ‘actie’ die we hebben besproken in het dagelijkse leven in te zetten. Je kunt hierbij bijvoorbeeld denken aan: ik stel mezelf gelijk aan mijn partner, ik zeg wat ik vind en nog meer van dat soort dingen.
In deze fase volg ik twee dagen schematherapie (in A was dit drie dagen en in C zal dit één dag zijn) en oefen ik de andere dagen met de dingen die ik leer in het dagelijkse leven. In fase A lag de regie nog vooral in de handen van de therapeuten en waren we voornamelijk bezig waren met schema’s en modi en wat het allemaal inhield. Nu ligt nu de focus op ons. We brengen zelf dingen in en gaan dan ook zelf nadenken welke schema’s hierbij zouden kunnen horen en wat een ‘gezonde volwassene’ zou kunnen doen.
Niemand is perfect
Inmiddels heb ik geleerd dat niemand perfect is en niemand dat ook ooit zal worden. Maar ook dat het niet erg is om mindere dagen te hebben zolang je er maar niet in blijft hangen. Ik kan nu beter omgaan met mindere dagen en besef nu ook veel beter dat ik moet genieten van de fijne dagen zonder daarin door te slaan. In de 23 weken die ik nu in behandeling ben, ben ik alle schema’s en modi al eens tegengekomen. Ik ga zeker ook nog heel vaak vallen en opstaan. Maar dat is het allemaal waard want ik geloof erin dat het me uiteindelijk alleen maar heel veel gaat opleveren. Ik weet dat ik er nog niet ben maar ik ben op weg en dat is wat belangrijk is. Ik merk dat ik vooruit ga en dat doe ik steeds meer op eigen kracht. Geen anticonceptie meer die mijn hormonen beïnvloeden en hopelijk binnenkort ook helemaal geen medicatie meer. Ik ben zelfs al geminderd en slik enkel nog een begindosis antidepressiva. Ik wil namelijk voelen wat er gebeurt ook als dat even niet fijn is.
