Na 6 weken opname op de PAAZ ben ik inmiddels alweer een aantal weken thuis. Ik krijg veel en vaak de vraag hoe het nu met me gaat en heb lang zitten nadenken wat ik hierover zou gaan schrijven. Als mensen mij vragen hoe het gaat zeg ik namelijk vaak dat het goed gaat, lekker makkelijk. Maar het gaat helemaal niet zo goed.
Op de afdeling had ik mijn vaste ritme, ik wist wat mij te doen stond en er was bijna geen mogelijkheid om mezelf te overvragen. Ik had overzicht, duidelijkheid en regie over wat ik wel en niet wou en deed. Ik begon me thuis te voelen op een plek waar dat helemaal niet hoort.
En nu ben ik echt thuis, terug op de plek waar ik een tijdje weg was, omdat ik van de medicatie af wou en omdat ik het helemaal niet meer trok om thuis te zijn. De eerste week dacht ik dat ik gewoon weer even moest aarden, maar na een aantal weken thuis zijn, heb ik een angst ontwikkeld; ‘ga ik me ooit weer thuis voelen, thuis? Wat als thuis komen nooit meer als thuis komen gaat voelen?’
Ik voel me leeg, overvraag mezelf in alles wat ik doe en ik ben het hele overzicht over mijn leven even kwijt. Ik overzie het even helemaal niet meer en mis een ritme. Zeker nu de kinderen fulltime thuis zijn door de corona crisis is het lastig om aan mezelf te blijven denken en vooral om aan mezelf te blijven werken.
Inmiddels wacht ik alweer een hele tijd op een behandelplan en door alles wat er nu gebeurt, is er nog steeds geen duidelijkheid over de behandeling die ik ga krijgen. Tot die tijd moet ik het zelf maar zien te redden thuis, maar hoe ik dat moet doen kan niemand mij vertellen.
Ik heb niet veel vragen, maar wel één die maar in mijn hoofd blijft spoken; ‘hoe overleef ik mezelf?’
2 Comments
Dat is ook wel een hele overstap, van de afdeling naar huis én dan nu ook de kinderen steeds om je heen. Ik wens je sterkte en ik hoop dat je je heel snel weer thuis gaat voelen thuis!
Erg herkenbaar. Na 2,5 maand aan opnames heeft het bij mij ook een lange tijd geduurd voor ik me weer een beetje thuis begon te voelen. Wat me wel hielp was het een en ander op mijn kamer veranderen, omdat ik me niet prettig voelde door een gebeurtenis. En probeer het te tijd te geven, hoe moeilijk ook. Het is niet niks als je weer zelf een ritme op moet bouwen en je dagen moet vullen.