Van wijnmeisje naar Ingenborgh 2.0 !

Wijnmeisje, wijnen wijnen wijnen en wijn is fijn! Allemaal dingen die bij mij horen. Als vrienden over mij zouden moeten vertellen dan zeggen ze waarschijnlijk, ‘zij houdt van wijn’. En inderdaad, ik houd van wijn. Maar nu moet het stoppen. Ik zag wijn niet als een probleem maar misschien is dat het toch wel. Want ik ben Ingenborgh en geen wijnmeisje, ik ben Ingenborgh en naast “wijnen wijnen wijnen” drink ik ook een heleboel water, thee en andere dingen en ik ben Ingenborgh en ik vind wijn fijn maar er is nog zoveel anders dat fijn is op deze wereld. Wijn is niet mijn wereld, wijn is maar een onderdeel. Een fijn onderdeel, dat dan weer wel!

Inmiddels ben ik gestart met mijn deeltijdbehandeling. Heel veel informatie over de invulling van de dagen had ik nog niet ontvangen tot vlak voor de start. Ik moest naar een introductiegesprek waar veel duidelijk werd. Er werden tijden genoemd, uitleg gegeven over het ‘buddy’-systeem, over de behandeling en eventuele aanvullende mogelijkheden. Erg fijn allemaal. Ook werd de belangrijke vraag gesteld of ik drugs gebruik. Deze vraag zag ik al aankomen en kon ik met een volmondige ‘NEE’ beantwoorden. Geen behoefte aan ook dus deze info was voor mij verder niet belangrijk. Na de vraag over het gebruik van drugs kwam de vervolgvraag of ik dan misschien alcohol gebruik. En ja, dit wijnmeisje houdt van wijnen, wijnen, wijnen.

Een wijntje bij het diner, een drankje met vriendinnen of lekker met een herfstbockje bij het kampvuur. Ik vind het fijn, ik vind het gezellig en mijn omgeving ook. Het is heel normaal in mijn omgeving om in het weekend lekker samen wat te drinken. Tot nu toe zag ik dit ook als een normaal iets. Kijk maar op tv bij programma’s als GTST, JINEK en noem maar op: er staat vaak een glaasje wijn of een biertje op tafel, gezellig!
Maar de vraag of ik dit gebruik kwam niet voor niets. Na de vraag kwam namelijk een reactie die ik nog niet eerder had gehoord en dus ook niet had zien aankomen. In Traject A (3x6weken) mag je helemaal geen alcohol nuttigen. “WHATTTTT?!?!” dacht ik. Tijdens het gesprek wuifde ik het een beetje weg. Maar als ik thuiskom gaat mijn hoofd er mee aan de haal.

Geen drankjes drinken gedurende 3×6 dus 18 weken? Best heftig vind ik het om heel eerlijk te zijn. Eerst denk ik nog, “hoe willen ze dat controleren dan? Ik denk dat ik het gewoon wel doe.” Maar al snel ga ik verder en dieper nadenken en praat ik erover met mijn man. Het idee van het niet drinken tijdens Traject A heeft te maken met het verdoven van je gevoelens. De therapeute gaf aan dat sommige mensen gevoelig zijn voor drank en snel naar de fles grijpen als het moeilijk wordt. En ik weet dat het geen oplossing is, maar ik weet ook dat ik zo’n persoon ben. Op het moment dat ik een rotdag heb gehad, ben ik snel geneigd een extra wijntje te pakken. Want ja, ‘dan slaap ik beter’ zeg ik dan. Niks van waar natuurlijk, want het is algemeen bekend dat je er zeker niet beter van slaapt. Het is een mooi excuus om dat extra wijntje wel te drinken zonder verdere vragen. Maar dat moet nu dus veranderen.

Misschien alleen op zaterdag drinken? Maarja, wordt zaterdag dan niet snel ook een drankje op een verjaardag op zondag of gezellig een borreltje op vrijdagavond? In een omgeving waarin het zo normaal is om te drinken, ben ik bang dat ik mezelf er dan toch in verlies. Ik wil mezelf voor de volle 100% inzetten voor mijn komende deeltijdbehandeling. Na veel praten, nadenken en de voordelen en nadelen tegen elkaar afwegen ben ik tot de conclusie gekomen dat ik ervoor ga: geen alcohol tijdens het traject. Of in ieder geval, niet in traject A. In traject B kan ik misschien wel weer een wijntje drinken, dan “mag” het van de behandelaren ook weer. Maar dat zien we tegen die tijd wel. Misschien bevalt het me wel enorm om niet te drinken en ga ik ook lichamelijke en geestelijke voordelen eruit halen. Misschien besluit ik dan wel om dit voort te zetten.

In mijn leven is een wijntje drinken zo normaal geworden dat het een hele weg zal zijn om dit niet meer te doen. Het zal op sommige dagen enorm moeilijk zijn. Zeker op zware therapiedagen waarna ik normaal als ik thuiskwam een paar glaasjes zou drinken. Ik moet manieren gaan vinden om deze moeilijke momenten anders in te vullen. Ook zal het moeilijk zijn op visite, feestjes of andere gelegenheden waar alcohol gedronken wordt. En thuis, als mijn man een wijntje pakt of een herfstbockje neemt op een regenachtige herfstdag. Makkelijk wordt het zeker niet en om heel eerlijk te zijn… als ik er nu aan denk, vind ik het al enorm zwaar. Maar ik ga ervoor, ik moet dit kunnen, het is voor een goed doel.

Op naar een betere versie van mezelf, op naar Ingenborgh 2.0!